راه و مركب سوارى يا مالى كه بتواند با آن مال آنها را تهيه كند داشته باشد . ( دوم ) سلامت مزاج و توانائى آن را داشته باشد كه بتواند مكه رود و حج را بجا آورد . ( سوم ) در راه مانعى از رفتن نباشد و اگر راه بسته باشد ، يا انسان بترسد كه در راه جان يا عرض او از بين برود ، يا مال او را ببرند ، حج بر او واجب نيست .
ولى اگر از راه ديگرى بتواند برود ، اگر چه دور تر باشد ، بايد از آن راه برود . ( چهارم ) به قدر بجا آوردن اعمال حج وقت داشته باشد . ( پنجم ) مخارج كسانى را كه خرجى آنان بر او واجب است مثل زن و بچه و مخارج كسانى را كه مردم خرجى دادن به آنها را لازم مىدانند داشته باشد . ( ششم ) بعد از برگشتن كسب يا زراعت ، يا عايدى ملك ، يا راه ديگرى براى معاش خود داشته باشد كه مجبور نشود به زحمت زندگى كند .
( مسأله 2045 ) كسى كه بدون خانه ملكى رفع احتياجش نمىشود يعنى به زحمت مىافتد حج وقتى بر او واجب است كه پول خانه را هم داشته باشد .
( مسأله 2046 ) زنى كه مىتواند مكه برود ، اگر بعد از برگشتن از خودش مال نداشته باشد و شوهرش هم مثلا فقير باشد و خرجى او را ندهد و ناچار شود كه به سختى زندگى كند ، حج بر او واجب نيست .
( مسأله 2047 ) اگر كسى توشه راه و مركب سوارى نداشته باشد و ديگرى به او بگويد حج برو ، من خرج تو و عيالات تو را در موقعى كه در سفر حج هستى مىدهم ، در صورتى كه اطمينان داشته باشد كه خرج او را مىدهد حج بر او واجب مىشود .
( مسأله 2048 ) اگر خرجى رفتن و برگشتن و خرجى عيالات كسى را در مدتى كه مكه مىرود و برمىگردد ، به او ببخشند و با او شرط كنند كه حج كند و او قبول نمايد حج بر او واجب مىشود ، اگر چه قرض داشته باشد و در موقع برگشتن هم مالى كه بتواند با آن زندگى كند نداشته باشد .

352