به مصرف آنان مىرسد نيت زكات كند .
( مسأله 1953 ) به فقيرى كه گدائى مىكند مىشود زكات داد . ولى به كسى كه زكات را در معصيت مصرف مىكند ، نبايد زكات داد .
( مسأله 1954 ) به كسى كه معصيت كبيره را آشكارا بجا مىآورد يا نماز نمىخواند يا شرابخوار است هر چند آشكارا نباشد احتياط واجب آن است براى أمر او به معروف و نهى از منكر زكات ندهند .
( مسأله 1955 ) به كسى كه بدهكار است و نمىتواند بدهى خود را بدهد اگر چه مخارج او بر انسان واجب باشد ، مىشود زكات داد .
( مسأله 1956 ) انسان نمىتواند مخارج كسانى را كه مثل اولاد خرجشان بر او واجب است از زكات بدهد ، ولى اگر مخارج آنان را ندهد ، ديگران مىتوانند به آنان زكات بدهند .
( مسأله 1957 ) اگر انسان زكات را به پسرش بدهد كه خرج زن و نوكر و كلفت خود نمايد اشكال ندارد .
( مسأله 1958 ) اگر پسر به كتابهاى علمى و دينى احتياج داشته باشد پدر مىتواند براى خريدن آنها به او زكات بدهد .
( مسأله 1959 ) پدر مىتواند به پسرش زكات بدهد كه براى خود زن بگيرد ، و پسر هم مىتواند براى آن كه پدرش زن بگيرد زكات خود را به او بدهد .
( مسأله 1960 ) به زنى كه شوهرش مخارج او را مىدهد و زنى كه شوهرش خرجى او را نمىدهد ، ولى ممكن است او را به دادن خرجى مجبور كنند ، نمىشود زكات داد .
( مسأله 1961 ) زنى كه صيغه شده اگر فقير باشد ، شوهرش و ديگران مىتوانند به او زكات بدهند ، ولى اگر شوهرش در ضمن عقد شرط كند كه مخارج او را بدهد يا به جهت ديگرى دادن مخارجش بر او واجب باشد ، در صورتى كه مخارج آن زن را

339