( مسأله 1508 ) اگر بعد از باز شدن آفتاب يا ماه بفهمد كه تمام آن گرفته بوده ، بايد قضاى نماز آيات را بخواند ، ولى اگر بفهمد مقدارى از آن گرفته بوده قضا بر او واجب نيست .
( مسأله 1509 ) اگر عده‌اى كه اطمينان بگفتار آنها نباشد بگويند كه خورشيد يا ماه گرفته است ، چنانچه انسان از گفته آنان يقين يا اطمينان شخصى پيدا نكند و نماز آيات نخواند و بعد معلوم شود راست گفته‌اند ، در صورتى كه تمام خورشيد يا ماه گرفته باشد ، نماز آيات را بخواند ولى اگر مقدارى از آن گرفته باشد ، خواندن نماز آيات بر او واجب نيست و همچنين است اگر دو نفر كه عادل بودن آنان معلوم نيست ، بگويند خورشيد يا ماه گرفته ، بعد معلوم شود كه عادل بوده‌اند .
( مسأله 1510 ) اگر انسان بگفته كسانى كه از روى قاعده علمى وقت گرفتن خورشيد و ماه را مىدانند ، اطمينان پيدا كند كه خورشيد يا ماه گرفته ، بنابر احتياط واجب بايد نماز آيات را بخواند . و نيز اگر بگويند فلان وقت خورشيد يا ماه مىگيرد و فلان مقدار طول مىكشد و انسان بگفته آنان اطمينان پيدا كند . بنابر احتياط واجب بايد به حرف آنان عمل نمايد .
( مسأله 1511 ) اگر بفهمد نماز آياتى كه خوانده باطل بوده ، بايد دوباره بخواند و اگر وقت گذشته قضا نمايد .
( مسأله 1512 ) اگر در وقت نماز يوميه نماز آيات هم بر انسان واجب شود ، چنانچه براى هر دو نماز وقت دارد ، هر كدام را اول بخواند اشكال ندارد . و اگر وقت يكى از آن دو تنگ باشد اول آن را بخواند . و اگر وقت هر دو تنگ باشد ، بايد اول نماز يوميه را بخواند .
( مسأله 1513 ) اگر در بين نماز يوميه بفهمد كه وقت نماز آيات تنگ است ، چنانچه وقت نماز يوميه هم تنگ باشد ، بايد آن را تمام كند بعد نماز آيات را بخواند .
و اگر وقت نماز يوميه تنگ نباشد ، آن را بشكند و اول نماز آيات و بعد نماز يوميه را بجا آورد .

265