است ولى اگر از روى فراموشى نام خدا را نبرد اشكال ندارد .
( پنجم ) حيوان بعد از سر بريدن حركتى بكند ، اگر چه مثلا چشم يا دم خود را حركت دهد ، يا پاى خود را به زمين زند و اين حكم در صورتى است كه زنده بودن حيوان در حال ذبح مشكوك باشد و نيز واجب آن است كه به اندازه معمول آن حيوان خون از بدنش بيرون آيد و اگر بدانند كه در حال سر بريدن زنده بوده حاجتى به حركت مزبور ندارد .
( ششم ) آن كه بنابر احتياط ( واجب ) سر حيوان را پيش از بيرون آمدن روح از بدنش جدا نكنند بلى اگر از روى غفلت يا به جهت تيزى چاقو سر جدا شود اشكالى ندارد و همچنين بنابر احتياط رگ سفيدى را كه از مهره‌هاى گردن تا دم حيوان امتداد دارد و او را نخاع مىگويند عمدا قطع نكند و اين در صورتى است كه حيوان را از جلو گردن سر ببرند ولى اگر كارد را پشت گردن فرو نموده و به طرف جلو بياورد كه گردن از پشت بريده شود بعيد نيست كه مانعى نداشته باشد .
دستور كشتن شتر ( مسأله 2604 ) اگر بخواهند شتر را بكشند كه بعد از جان دادن پاك و حلال باشد ، بايد با شرائطى كه براى سر بريدن حيوانات گفته شد ، كارد يا چيز ديگرى را كه از آهن و برنده باشد ، در گودى بين گردن و سينه‌اش فرو كنند .
( مسأله 2605 ) وقتى مىخواهند كارد را به گردن شتر فرو ببرند ، بهتر است كه شتر ايستاده باشد ولى اگر در حالى كه زانوها را به زمين زده ، يا به پهلو خوابيده و دست و پا و سينه‌اش رو به قبله است ، كارد را در گودى گردنش فرو كنند اشكال ندارد .
( مسأله 2606 ) اگر بجاى اين كه كارد در گودى گردن شتر فرو كنند سر آن را ببرند ، يا گوسفند و گاو و مانند اينها را مثل شتر كارد در گودى گردنشان فرو كنند

457