و از بديهائى كه مىدانى از من سر زده بگذر .
( مسأله 964 ) مستحب است موقع گفتن تكبير اول نماز و تكبيرهاى بين نماز دستها را تا مقابل گوش بالا ببرد .
( مسأله 965 ) اگر شك كند كه تكبيرة الاحرام را گفته يا نه ، چنانچه مشغول خواندن چيزى از قرائت شده ، به شك خود اعتنا نكند ، و اگر چيزى نخوانده ، بايد تكبير را بگويد .
( مسأله 966 ) اگر بعد از گفتن تكبيرة الاحرام شك كند كه آن را صحيح گفته يا نه ، چه مشغول خواندن چيزى شده باشد يا نه به شك خود اعتنا نكند .
قيام ( ايستادن ) ( مسأله 967 ) قيام در موقع گفتن تكبيرة الاحرام و قيام پيش از ركوع كه آن را قيام متصل به ركوع مىگويند ركن است ، ولى قيام در موقع خواندن حمد و سوره و قيام بعد از ركوع ركن نيست ، و اگر كسى آن را از روى فراموشى ترك كند ، نمازش صحيح است .
( مسأله 968 ) واجب است پيش از گفتن تكبير و بعد از آن مقدارى بايستد تا يقين كند كه در حال ايستادن تكبير گفته است .
( مسأله 969 ) اگر ركوع را فراموش كند ، و بعد از حمد و سوره بنشيند و يادش بيايد كه ركوع نكرده ، بايد بايستد و به ركوع رود ، و اگر بدون اين كه بايستد به حال خميدگى به ركوع برگردد ، چون قيام متصل به ركوع را بجا نياورده نماز او باطل است .
( مسأله 970 ) موقعى كه براى تكبيرة الاحرام يا قرائت ايستاده است ، بايد بدن را حركت ندهد و به طرفى خم نشود ، و بنابر احتياط واجب به جائى تكيه نكند ، ولى اگر از روى ناچارى باشد اشكال ندارد .

172