چنانچه گلولهء آن تيز باشد كه در بدن حيوان فرو رود و آن را پاره كند ، پاك و حلال است ، و اگر گلوله تيز نباشد بلكه با فشار در بدن حيوان فرو رود و حيوان را بكشد ، يا به واسطهء حرارتش بدن حيوان را بسوزاند و در أثر سوزاندن حيوان بميرد ، پاك و حلال بودنش محل اشكال است .
( دوم ) : كسى كه شكار مى كند بايد مسلمان باشد ، يا بچهء مسلمان باشد كه خوب و بد را بفهمد ، پس اگر كفار و نواصب و خوارج و غلاتى كه محكوم به كفرند - مانند قائلين به ألوهيت أمير المؤمنين ( عليه السلام ) - حيوانى را شكار نمايند ، آن شكار حلال نيست .
( سوم ) : اسلحه را براى شكار حيوان به كار برد ، و اگر مثلا جايى را نشان كند و اتفاقا حيوانى را بكشد ، آن حيوان پاك نيست و خوردن آن هم حرام است .
( چهارم ) : وقت به كار بردن اسلحه نام خدا را ببرد ، و چنانچه عمدا نام خدا را نبرد شكار حلال نمى شود ، ولى اگر فراموش كند اشكال ندارد .
( پنجم ) : وقتى به حيوان برسد كه مرده باشد ، يا اگر زنده است به اندازه ء سربريدن آن وقت نباشد ، و چنانچه به اندازه ء سربريدن وقت باشد و سر حيوان را نبرد تا بميرد ، حرام است .
مسأله 2666 - اگر دو نفر حيوانى را شكار كنند و يكى از آنان قصد كند و ديگرى قصد نكند ، يا يكى مسلمان و ديگرى كافر باشد ، يا يكى از آن دو نام خدا را ببرد و ديگرى عمدا نام خدا را نبرد ، آن حيوان حلال نيست .
مسأله 2667 - اگر بعد از آن كه حيوانى را تير زدند - مثلا - در آب بيفتد ، و انسان بداند كه حيوان به واسطهء تير و افتادن در آب جان داده ، حلال نيست ، بلكه اگر نداند كه جان دادن آن فقط به واسطهء تير بوده حلال نمى باشد .
مسأله 2668 - اگر با سگ يا اسلحهء غصبى حيوان را شكار كند ، شكار حلال است و مال خود او مى شود ، ولى گذشته از اين كه گناه كرده ، بايد اجرت اسلحه يا سگ را به صاحبش بدهد .
مسأله 2669 - اگر با شمشير يا چيز ديگرى كه شكار با آن صحيح است با

703