مى داند بايد رو به قبله سر ببرد ، اگر عمدا حيوان را رو به قبله نكند حيوان حرام مى شود ، ولى اگر فراموش كند ، يا مسأله را نداند ، يا قبله را اشتباه كند ، يا نداند قبله كدام طرف است ، يا نتواند حيوان را رو به قبله كند و ناچار از تذكيهء آن باشد ، اشكال ندارد .
( چهارم ) وقتى مى خواهد سر حيوان را ببرد ، يا كارد به گلويش بگذارد به نيت سربريدن ، نام خدا را ببرد ، و همين قدر كه بگويد " بسم الله " ، يا " الله اكبر " و مانند آن از اذكار كفايت مى كند ، بلكه گفتن " الله " تنها هم كافيست ، و اگر بدون قصد سربريدن نام خدا را ببرد ، آن حيوان پاك نمى شود و گوشت آن هم حرام است ، ولى اگر از روى فراموشى نام خدا را نبرد ، اشكال ندارد ، و احتياط مستحب آن است كه هر وقت يادش بيايد نام خدا را ببرد و بگويد : " بسم الله على اوله و [ على ] آخره " .
( پنجم ) حيوان بعد از سربريدن حركتى بكند ، اگرچه مثلا چشم يا دم خود را حركت دهد ، يا پاى خود را به زمين زند ، و اين حكم در صورتى است كه زنده بودن آن حيوان در حال ذبح مشكوك باشد ، و اگر نه لزومى ندارد ، و نيز واجب است كه به اندازه ء معمول و متعارف نسبت به آن حيوان خون از بدنش بيرون آيد .
( ششم ) آن كه بنابر احتياط واجب سر حيوان را در غير پرندگان پيش از بيرون آمدن روح از بدنش جدا نكند ، بلكه خود اين كار حتى در پرندگان محل اشكال است ، ولى اگر از روى غفلت يا به جهت تيزى چاقو سر جدا شود اشكال ندارد .
و همچنين بنا بر احتياط واجب رگ سفيدى را كه از مهره هاى گردن تا دم حيوان امتداد دارد و آن را نخاع مى گويند ، عمدا قطع نكند .
( هفتم ) آن كه بنابر احتياط واجب كشتن از مذبح باشد و از قفا نباشد و همچنين بنابر احتياط واجب جايز نيست كارد را زير رگها فرو نموده و به طرف جلو آنها را قطع كند .

700