مسأله 1704 - روزه اى كه از انسان به واسطه مستى فوت شده بايد قضا نمايد ، اگر چه چيزى را كه به واسطهء آن مست شده براى معالجه خورده باشد .
مسأله 1705 - اگر براى عذرى چند روز روزه نگيرد ، و بعد شك كند كه چه وقت عذر او بر طرف شده ، بنابر احتياط واجب مقدار بيشترى را كه احتمال مى دهد روزه نگرفته قضا نمايد ، مثلا كسى كه پيش از ماه رمضان مسافرت كرده و نمى داند پنجم ماه از سفر برگشته يا ششم ، بنابر احتياط واجب شش روز روزه بگيرد ، ولى كسى كه نمى داند چه وقت عذر برايش پيدا شده ، مى تواند مقدار كمتر را قضا نمايد ، مثلا اگر در آخر ماه رمضان مسافرت كرده و بعد از ماه رمضان برگشته و نمى داند كه بيست و پنجم ماه رمضان مسافرت كرده يا بيست و ششم ، مى تواند مقدار كمتر يعنى پنج روز را قضا كند ، اگر چه احتياط مستحب اين است كه مقدار بيشتر را قضا نمايد .
مسأله 1706 - اگر از چند ماه رمضان روزه ء قضا داشته باشد ، قضاى هر كدام را كه اول بگيرد مانعى ندارد ، ولى اگر وقت قضاى ماه رمضان آخر تنگ باشد ، مثلا پنج روز از ماه رمضان آخر قضا داشته باشد و پنج روز هم به ماه رمضان مانده باشد ، بنابر احتياط واجب اول قضاى ماه رمضان آخر را بگيرد .
مسأله 1707 - اگر قضاى روزه ء چند ماه رمضان بر او واجب باشد ، واجب نيست معين كند روزه اى را كه مى گيرد قضاى كدام ماه رمضان است ، مگر اينكه بين آن دو در اثر اختلاف باشد .
مسأله 1708 - در قضاى روزه ء ماه رمضان مى تواند پيش از ظهر روزه ء خود را باطل نمايد ، ولى اگر وقت قضا تنگ باشد - بنابر احتياط واجب - نمى تواند باطل نمايد .
مسأله 1709 - اگر قضاى روزه ء ميتى را گرفته باشد ، احتياط مستحب اين است كه بعد از ظهر روزه را باطل نكند .
مسأله 1710 - اگر به واسطهء مرض يا حيض يا نفاس روزه ء ماه رمضان را نگيرد ، و پيش از تمام شدن ماه رمضان يا بعد از تمام شدن ماه و قبل از تمكن از قضا بميرد ، روزه هايى را كه نگرفته قضا ندارد .

505