واجب نيت ادا و قضا نكند .
مسأله 1507 - اگر گرفتن خورشيد يا ماه را نداند و بعد از باز شدن خورشيد يا ماه بفهمد كه تمام آن گرفته بوده ، بايد قضاى نماز آيات را بخواند ، ولى اگر بفهمد مقدارى از آن گرفته بوده ، قضا بر او واجب نيست .
مسأله 1508 - اگر عده اى بگويند خورشيد يا ماه گرفته است ، چنانچه انسان از گفتهء آنان يقين يا اطمينان پيدا نكند ، و در آن اشخاص شخصى كه گفتهء او شرعا معتبر است نباشد ، و نماز آيات نخواند و بعد معلوم شود راست گفته اند ، در صورتى كه تمام خورشيد يا ماه گرفته باشد ، نماز آيات را بخواند ، ولى اگر مقدارى از آن گرفته باشد خواندن نماز آيات بر او واجب نيست ، و همچنين است اگر دو نفر كه عادل بودن آنان معلوم نيست ، يا شخصى كه ثقه بودن او معلوم نيست بگويند خورشيد يا ماه گرفته ، بعد معلوم شود كه آن دو عادل بوده اند و يا آن شخص ثقه اى بوده كه ظن بر خلاف قول او نبوده است .
مسأله 1509 - اگر انسان از گفتهء كسانى كه از روى قاعده ء علمى از گرفتن خورشيد و ماه خبر مى دهند ، اطمينان پيدا كند كه خورشيد يا ماه گرفته ، بايد نماز آيات را بخواند ، و نيز اگر بگويند فلان وقت خورشيد يا ماه مى گيرد و فلان مقدار طول مى كشد ، و انسان از گفتهء آنان اطمينان پيدا كند ، بايد به اطمينان خودش عمل نمايد .
مسأله 1510 - اگر بفهمد نماز آياتى كه خوانده باطل بوده ، واجب است دوباره بخواند ، و اگر وقت گذشته قضا نمايد .
مسأله 1511 - اگر در وقت نماز يوميه نماز آيات هم بر انسان واجب شود ، چنانچه براى هر دو نماز وقت دارد هر كدام را اول بخواند اشكال ندارد ، و اگر وقت يكى از آن دو تنگ باشد ، اول آن را بخواند ، و اگر وقت هر دو تنگ باشد بايد اول نماز يوميه را بخواند .
مسأله 1512 - اگر در بين نماز يوميه بفهمد كه وقت نماز آيات تنگ است ، چنانچه وقت نماز يوميه هم تنگ باشد ، بايد آن را تمام كند ، بعد نماز آيات را بخواند ، و

472