پشت سر هم از او قضا شده و اولى آنها را نمى داند ، براى يقين به حصول ترتيب ده نماز به ترتيب قضا كند ، و همين طور براى هر يك نمازى كه به نمازهاى قضاى او اضافه مى شود ، در صورتى كه پشت سر هم قضا شده باشد ، يك نماز بر مقدارى كه گفته شد اضافه نمايد تا يقين به حصول ترتيب پيدا شود .
مسأله 1390 - كسى كه مى داند نمازهاى پنجگانهء او هر كدام از يك روز قضا شده و ترتيب آنها را نمى داند ، بهتر اين است كه نماز پنج شبانه روز را بخواند ، و اگر شش نماز از شش روز از او قضا شده نماز شش شبانه روز را بخواند ، و همچنين براى هر نمازى كه به نمازهاى قضاى او اضافه شود ، يك شبانه روز بيشتر بخواند ، و به اين كيفيت يقين پيدا مى كند كه به ترتيبى كه قضا شده به جا آورده است .
مثلا اگر هفت نماز از هفت روز نخوانده باشد ، نماز هفت شبانه روز را قضا نمايد ، و كفايت مى كند براى هر روزى ، اگر در حضر و آن چه در حكم آن است فوت شده باشد ، يك نماز دو ركعتى و يك نماز سه ركعتى و يك نماز چهار ركعتى مردد بين ظهر و عصر و عشاء به جا آورد ، و اگر در سفر فوت شده باشد ، يك نماز دو ركعتى مردد بين صبح و ظهر و عصر و عشاء و يك نماز سه ركعتى به جا آورد .
مسأله 1391 - كسى كه مثلا چند نماز صبح يا چند نماز ظهر از او قضا شده و شماره ء آنها را نمى داند يا فراموش كرده - مثلا نمى داند كه سه يا چهار يا پنج نماز بوده - چنانچه مقدار كمتر را بخواند كافيست ، ولى احتياط مستحب اين است كه به قدرى نماز بخواند كه يقين كند تمام آنها را خوانده است ، مخصوصا در صورتى كه يقين به مقدار داشته و بعد از آن مقدار را فراموش كرده باشد .
مسأله 1392 - كسى كه فقط يك نماز قضا از روزهاى پيش دارد ، احتياط مستحب اين است كه - در صورت امكان - اول آن را بخواند ، بعد مشغول نماز آن روز شود ، و نيز اگر از روزهاى پيش نماز قضا ندارد ولى يك نماز يا بيشتر از همان روز از او قضا شده است ، مستحب است كه - در صورت امكان - نماز قضاى آن

454