مسأله 1323 - كسى كه شغلش مسافرت است ، اگر شك كند كه در وطن خود يا جاى ديگر ده روز مانده يا نه ، بايد نماز را تمام بخواند .
مسأله 1324 - كسى كه در شهرها سياحت مى كند و براى خود وطنى اختيار نكرده ، بايد نماز را تمام بخواند .
مسأله 1325 - كسى كه شغلش مسافرت نيست ، اگر مثلا در شهرى يا در دهى جنسى دارد كه براى حمل آن مسافرتهاى پى در پى مى كند ، بايد نماز را شكسته بخواند ، مگر در صورتى كه سفر او بيشتر از بودن در وطنش باشد .
مسأله 1326 - كسى كه از وطنش صرف نظر كرده و مى خواهد وطن ديگرى براى خود اختيار كند ، اگر شغلش مسافرت نباشد بايد در مسافرت نماز را شكسته بخواند .
شرط هشتم : آن كه به حد ترخص برسد ، يعنى از وطنش به قدرى دور شود كه اذان شهر را نشنود ، و وقتى اهل شهر را نبيند يقينا به حد ترخص رسيده است ، ولى بايد مانعى نباشد ، و اما در غير وطن همين كه از محل اقامت يا محلى كه سى روز در آن جا به طور ترديد مانده خارج شود نمازش قصر است .
مسأله 1327 - مسافرى كه به وطنش بر مى گردد ، وقتى صداى اذان آن را بشنود بايد نماز را تمام بخواند ، ولى مسافرى كه مى خواهد ده روز در محلى بماند ، مادامى كه به آن محل نرسيده نمازش قصر است .
مسأله 1328 - هرگاه شهر در بلندى باشد كه از دور اهل آن ديده شود ، يا به قدرى گود باشد كه اگر انسان كمى دور شود اهل آن را نبيند ، كسى كه از اهالى آن شهر مسافرت مى كند براى آن كه يقين كند به حد ترخص - كه در شرط هشتم معنى آن گذشت - رسيده است ، بايد به اندازه اى دور شود كه اگر آن شهر در زمين هموار بود ، اهلش از آن جا ديده نمى شد ، و نيز اگر پستى و بلندى راه بيشتر از معمول باشد ، بايد براى حصول يقين به حد ترخص ملاحظهء معمول را بنمايد .
مسأله 1329 - اگر از محلى مسافرت كند كه اهل ندارد ، وقتى به جايى برسد كه اگر آن محل اهل داشت از آن جا ديده نمى شد ، يقينا به حد ترخص رسيده ، و

443