مى كند نماز را شكسته بخواند .
مسأله 1313 - كسى كه براى معصيت سفر نكرده ، اگر در بين راه قصد كند كه بقيهء راه را براى معصيت برود ، بايد نماز را بعد از آن كه شروع به سير و رفتن كرد تمام بخواند ، و نمازهايى را كه شكسته خوانده ، در صورتى كه مقدار گذشته مسافت بوده صحيح است ، و اگر نه بنابر احتياط واجب در وقت اعاده و در خارج وقت قضا نمايد .
شرط ششم : آن كه از كسانى نباشد كه خانه به دوشند ، مانند صحرا نشينهايى كه در بيابانها گردش مى كنند و هر جا آب و خوراك براى خود و احشامشان پيدا كنند مىمانند ، و بعد از چندى به جاى ديگر مى روند ، و چنين كسانى كه خانه و لوازم زندگيشان هر جا بروند با خودشان هست ، بايد نماز را تمام بخوانند .
مسأله 1314 - اگر يكى از صحرا نشينها براى پيدا كردن منزل و چراگاه حيواناتش سفر كند ، اگر چادر و لوازم زندگيش همراهش باشد ، نمازش تمام است ، و اگر نه نماز را شكسته بخواند .
مسأله 1315 - اگر صحرانشين براى زيارت يا حج يا تجارت و مانند اينها مسافرت كند ، بايد نماز را شكسته بخواند .
شرط هفتم : آن كه شغل او مسافرت نباشد ، بنابراين شتردار و راننده و كشتيبان و مانند اينها ، اگر چه براى بردن اثاثيهء منزل خود مسافرت كنند ، بايد نماز را تمام بخوانند ، و مدار بر اين است كه عرفا بگويند شغلش سفر است ، مثلا بگويند كار او رانندگى يا ساربانى است .
و همچنين بايد شغل او هم در سفر نباشد ، مانند كسى كه اقامتش در جايى است و كارش - از قبيل تجارت و تدريس و طبابت - در جاى ديگرى است به طورى كه اكثر ايام يا روز در ميان - مثلا - براى انجام كار سفر مى كند .
مسأله 1316 - كسى كه شغلش مسافرت است ، اگر براى كار ديگرى مانند زيارت يا حج مسافرت كند ، بايد نماز را شكسته بخواند ، ولى اگر مثلا راننده اتومبيل خود را براى زيارت كرايه بدهد و در ضمن خودش هم زيارت كند ، بايد نماز را

441