فرسخ باشد ، يا آن كه بخواهد چهار فرسخ رفته و چهار فرسخ ديگر برگردد ، از وقتى كه شروع به رفتن نمايد نماز را بايد شكسته بخواند .
شرط چهارم : آن كه نخواهد پيش از رسيدن به هشت فرسخ از وطن خود بگذرد ، يا ده روز يا بيشتر در جايى بماند ، پس كسى كه مى خواهد پيش از رسيدن به هشت فرسخ از وطنش بگذرد ، يا ده روز در محلى بماند ، بايد نماز را تمام بخواند .
مسأله 1302 - كسى كه نمى داند پيش از رسيدن به هشت فرسخ از وطنش مى گذرد يا نه ، يا ده روز در محلى قصد اقامت مى نمايد يا نه ، بايد نماز را تمام بخواند .
مسأله 1303 - كسى كه مى خواهد پيش از رسيدن به هشت فرسخ از وطنش بگذرد ، يا ده روز در محلى بماند ، و نيز كسى كه مردد است از وطنش بگذرد يا ده روز در محلى بماند ، اگر از ماندن ده روز يا گذشتن از وطن منصرف شود ، باز هم بايد نماز را تمام بخواند ، ولى اگر باقى ماندهء راه هشت فرسخ باشد يا چهار فرسخ باشد و بخواهد برود و بدون اين كه سر چهار فرسخ قاطع سفر برايش پيش آيد برگردد و برگشتن هم چهار فرسخ باشد ، بايد نماز را شكسته بخواند .
شرط پنجم : آن كه براى كار حرام سفر نكند ، و اگر براى كار حرامى - مانند دزدى يا اعانت ظالم در ظلمش يا ضرر رساندن به مسلمانى - سفر كند ، يا خود سفر حرام باشد - مثل آن كه قسم شرعى خورده باشد كه به سفر نرود ، يا براى او ضررى داشته باشد كه تحمل آن ضرر حرام باشد - بايد نماز را تمام بخواند .
مسأله 1304 - سفرى كه واجب نيست اگر موجب اذيت پدر و مادر باشد حرام است ، و انسان بايد در آن سفر نماز را تمام بخواند و روزه هم بگيرد .
مسأله 1305 - كسى كه سفر او حرام نيست و براى كار حرام هم سفر نمى كند ، اگر چه در سفر معصيتى انجام دهد - مثلا غيبت كند يا شراب بخورد - بايد نماز را شكسته بخواند .
مسأله 1306 - اگر براى آن كه كار واجبى را ترك كند مسافرت نمايد ، نمازش تمام

439