مسأله 1020 - اگر در دو ركعت آخر نماز به خيال اين كه در دو ركعت اول است حمد بخواند ، يا در دو ركعت اول نماز با اين كه گمان مى كرده در دو ركعت آخر است حمد بخواند - چه پيش از ركوع بفهمد و چه بعد از آن - نمازش صحيح است .
مسأله 1021 - اگر در ركعت سوم يا چهارم مى خواست حمد بخواند تسبيحات به زبانش آمد ، يا مى خواست تسبيحات بخواند حمد به زبانش آمد ، بايد آن را رها كند و دوباره حمد يا تسبيحات را بخواند ، ولى اگر عادتش خواندن چيزى بوده كه به زبانش آمده ، مى تواند همان را تمام كند و نمازش صحيح است .
مسأله 1022 - كسى كه عادت دارد در ركعت سوم و چهارم تسبيحات بخواند ، اگر بدون قصد - حتى قصد انجام آنچه كه بر او واجب است - مشغول خواندن حمد شود ، بايد آن را رها كند و دوباره حمد يا تسبيحات را بخواند .
مسأله 1023 - در ركعت سوم و چهارم مستحب است بعد از تسبيحات استغفار كند ، مثلا بگويد : ( استغفر الله ربى واتوب اليه ) يا بگويد : " اللهم اغفر لى " .
و اگر نمازگزار پيش از خم شدن براى ركوع - اگر چه مشغول گفتن استغفار يا بعد از فراغ از آن باشد - شك كند كه حمد يا تسبيحات را خوانده يا نه ، بايد حمد يا تسبيحات را بخواند .
مسأله 1024 - اگر در ركوع ركعت سوم يا چهارم شك كند كه حمد يا تسبيحات را خوانده يا نه ، بايد به شك خود اعتنا نكند ، و اگر پيش از رسيدن به حد ركوع شك كند ، لازم است برگردد و حمد يا تسبيحات را بخواند .
مسأله 1025 - هرگاه بعد از فراغ از آيه اى شك كند كه آيه يا كلمه اى از آن را درست گفته يا نه ، به شك خود اعتنا نكند ، چه داخل در غير آن شده يا نشده باشد ، و اگر قبل از فراغ از آيه شك كند كه كلمه اى از آيه را درست گفته يا نه ، بايد به شك خود اعتنا كند و دوباره آن كلمه و ما بعد آن را به طور صحيح بگويد ، اگر چه به تكرار ما قبل آن كلمه باشد ، و در هر دو صورت تكرار آن آيه يا كلمه و ما بعد آن براى احراز صحت اشكال ندارد تا به حد وسواس نرسد ، كه در اين

383