نجس شده ، يا بفهمد بدن او نجس است و شك كند كه همان وقت نجس شده يا از پيش نجس بوده ، در صورتى كه آب كشيدن بدن نماز را به هم نمى زند ، بدن را آب بكشد ، و اگر نماز را به هم مى زند ، بايد با همان حال نماز را تمام كند و نماز او صحيح است .
مسأله 813 - كسى كه در پاك بودن بدن يا لباس خود شك دارد و يقين يا آنچه در حكم يقين است بر نجاست سابقهء آن ندارد ، چنانچه نماز بخواند و بعد از نماز بفهمد كه بدن يا لباسش نجس بوده ، نماز او صحيح است .
مسأله 814 - اگر لباس را آب بكشد و يقين يا آنچه در حكم يقين است بر پاكى آن پيدا شود و با آن نماز بخواند و بعد از نماز بفهمد پاك نشده ، نمازش صحيح است .
مسأله 815 - اگر خونى در بدن يا لباس خود ببيند و يقين كند كه از خونهاى نجس نيست ، مثلا يقين كند كه خون پشه است ، چنانچه بعد از نماز بفهمد از خونهايى بوده كه نمى شود با آن نماز خواند ، نمازش صحيح است .
مسأله 816 - اگر يقين كند خونى كه در بدن يا لباس اوست ، خون نجسى است كه نماز با آن صحيح است ، مثلا يقين كند خون زخم و دمل است ، چنانچه بعد از نماز بفهمد خونى بوده كه نماز با آن باطل است ، نمازش صحيح است .
مسأله 817 - اگر نجس بودن چيزى را فراموش كند و بدن يا لباسش با رطوبت به آن برسد ، و در حال فراموشى نماز بخواند و بعد از نماز يادش بيايد نمازش صحيح است ، ولى اگر بدنش با رطوبت به چيزى كه نجس بودن آن را فراموش كرده برسد و بدون اين كه خود را آب بكشد غسل كند و نماز بخواند ، غسل و نمازش باطل است ، مگر اين كه طورى باشد كه به غسل نمودن ، بدن هم پاك شود - مثل اين كه با آب معتصم غسل كند ، يعنى آبى كه به ملاقات با نجس نجس نشود ، مانند آب كر و جارى - و نيز اگر جايى از اعضاى وضو با رطوبت به چيزى كه نجس بودن آن را فراموش كرده برسد ، و پيش از آن كه آن جا را آب بكشد وضو بگيرد و نماز بخواند ، وضو و نمازش باطل مى باشد ، مگر اين كه طورى

348