آن حيض است ، و اگر از ده روز بيشتر باشد تا مقدارى كه احتمال عادت مى دهد بايد حيض قرار دهد ، و اگر آن مقدار كمتر از شش يا بيشتر از هفت روز باشد بنابر احتياط واجب در تفاوت آن مقدار و شش يا هفت روز - كه اختيار مى كند - جمع كند بين تروك حائض و افعال مستحاضه .
2 - آن كه فقط عادت وقتيه داشته و فراموش كرده ، كه در اين صورت اگر خونى ببيند داراى صفات حيض و از سه روز كمتر و از ده روز بيشتر نباشد تمام آن حيض است ، و اگر از ده روز بيشتر باشد اگر بداند بعض آن خون مصادف با عادت است بايد در تمام آن خون جمع كند بين تروك حائض و اعمال مستحاضه ، هر چند تمام يا بعض آن خون به صفات حيض نباشد ، و همچنين در فرضى كه نداند ولى احتمال تصادف آن را با ايام عادت بدهد ، و اگر احتمال تصادف ندهد در صورتى كه بعض آن خون داراى صفات حيض و بعضى داراى صفات استحاضه باشد ، آنچه داراى صفات حيض است اگر كمتر از سه روز و بيشتر از ده روز نباشد حيض و باقى استحاضه است ، و در صورتى كه تمام آن خون داراى صفات حيض باشد يا آنچه صفات حيض دارد بيشتر از ده روز باشد ، شش يا هفت روز آن را حيض قرار داده و باقى استحاضه است .
3 - آن كه عادت وقتيه و عدديه هر دو را داشته ، و اين سه صورت دارد :
1 - آن كه فقط وقت را فراموش كرده ، و وظيفهء او همان است كه در قسم دوم گذشت ، مگر اين كه خون داراى صفات بوده و بداند مصادف با عادت نيست و از ده روز بيشتر باشد ، كه در اين صورت اگر عادت او شش يا هفت روز است همان را حيض قرار داده ، و اگر كمتر يا بيشتر از آن است بنابر احتياط واجب در تفاوت آن مقدار و شش يا هفت روز - كه اختيار مى كند - جمع كند بين تروك حائض و اعمال مستحاضه ، و بقيه را استحاضه قرار دهد .
2 - آن كه فقط عدد را فراموش كرده ، در اين صورت آنچه در وقت ديده تا

285