" شرط دوازدهم " آن كه استعمال آب براى او مانعى نداشته باشد .
مسأله 294 - كسى كه مىترسد كه اگر وضو بگيرد مريض شود نبايد وضو بگيرد ، و كسى كه مىترسد اگر آب را به مصرف وضو برساند تشنه مى ماند ، چنانچه آن عطش موجب مرضى بشود نبايد وضو بگيرد ، و اگر موجب مرضى نشود مخير است كه وضو بگيرد يا تيمم كند ، و اگر نداند كه آب براى او ضرر دارد و وضو بگيرد ، اگر چه بعد بفهمد ضرر داشته ولى ضرر ضرر حرام نبوده وضوى او صحيح است .
مسأله 295 - اگر رساندن آب به صورت و دستها به مقدار كمى كه وضو با آن صحيح است ضرر ندارد و بيشتر از آن ضرر دارد ، بايد با همان مقدار وضو بگيرد .
" شرط سيزدهم " آن كه در اعضاى وضو مانعى از رسيدن آب نباشد .
مسأله 296 - اگر مى داند چيزى به اعضاى وضو چسبيده ولى شك دارد كه از رسيدن آب جلوگيرى مى كند يا نه ، بايد آن را بر طرف كند يا آب را به زير آن برساند .
مسأله 297 - اگر زير ناخنى كه به اندازه ء معمول بلند است چرك باشد ، وضو اشكال ندارد ، ولى اگر ناخن را بگيرند بايد براى وضو آن چرك را بر طرف كنند ، و اگر ناخن بيشتر از معمول بلند باشد ، بايد چرك زير مقدارى را كه از معمول بلندتر است بر طرف كنند .
مسأله 298 - اگر در صورت و دست ها و جلوى سر و روى پاها به واسطهء سوختن يا چيز ديگر برآمدگى پيدا شود ، شستن و مسح روى آن كافى است ، و چنانچه سوراخ شود ، رساندن آب به زير پوست لازم نيست ، بلكه اگر پوست يك قسمت آن كنده شود ، لازم نيست آب را به زير قسمتى كه كنده نشده برساند ، ولى چنانچه پوستى كه كنده شده گاهى به بدن مىچسبد و گاهى بلند مى شود ، بايد آن را قطع كند يا آب را به زير آن برساند .
مسأله 299 - اگر انسان شك كند كه به اعضاى وضوى او چيزى چسبيده يا نه ،

242