10 - فقاع مسأله 116 - فقاع كه از جو گرفته مى شود و به آن آبجو مى گويند نجس است ، ولى آبى كه به دستور طبيب از جو مى گيرند و به آن ( ماء الشعير ) مى گويند پاك مى باشد .
مسأله 117 - عرق جنب از حرام پاك است ، و بنابر احتياط واجب نماز با آن نخوانند ، و نزديكى با زن خود در حال حيض حكم جنابت از حرام را دارد .
مسأله 118 - اگر انسان در اوقاتى كه نزديكى با زن حرام است - مثلا در روز ماه رمضان - با زن خود نزديكى كند ، عرق او پاك است ، ولى بنابر احتياط واجب نماز با آن نخواند .
مسأله 119 - اگر جنب از حرام عوض غسل تيمم نمايد و بعد از تيمم عرق كند ، حكم آن عرق - بنابر احتياط واجب - حكم عرق قبل از تيمم است .
مسأله 120 - اگر كسى از حرام جنب شود و بعد با حلال خود نزديكى كند ، احتياط واجب آن است كه در نماز از عرق خود اجتناب نمايد ، و چنانچه اول با حلال خود نزديكى كند و بعد مرتكب حرام شود عرق او حكم عرق جنب از حرام را ندارد .
مسأله 121 - عرق شترى كه به خوردن نجاست انسان عادت كرده - بنابر احتياط - نجس است ، و عرق حيوانات ديگرى كه به خوردن نجاست انسان عادت كرده اند پاك است ، ولى نماز با هىچكدام جايز نيست .
راه ثابت شدن نجاست مسأله 122 - نجاست هر چيز از سه راه ثابت مى شود :
( اول ) آن كه خود انسان يقين يا اطمينان پيدا كند كه آن چيز نجس است ، و اگر گمان داشته باشد چيزى نجس است لازم نيست از آن اجتناب نمايد ، بنابراين غذا خوردن در قهوه خانه ها و ميهمان خانه هايى كه مردمان لاابالى و كسانى كه

211