فتوا به حرمت عملى بدهد - يا مشقت داشته باشد بنابر احتياط بايد به فتواى كسى كه ورع او در فتوا دادن بيشتر است عمل كند ، و اگر در اين جهت هم متساويند مخير است .
و همچنين است در غير اين صورت - چه وجود اعلم معلوم ولى معين نباشد و يا وجود اعلم محتمل باشد - اگر احتياط ممكن بوده و مشقت نداشته باشد .
و اگر احتياط ممكن نباشد يا مشقت داشته باشد ، در صورتى كه وجود اعلم معلوم ولى معين نباشد ، چنانچه احتمال اعلميت در يك طرف بيشتر باشد بايد به فتواى او عمل كند ، و اگر مساوى باشد بنابر احتياط بايد به فتواى اورع در فتوا عمل نمايد و اگر در اين جهت هم متساويند مخير است .
و در صورتى كه وجود اعلم محتمل باشد بنابر احتياط بايد به فتواى كسى كه گمان دارد يا احتمال مى دهد اعلم است يا احتمال اعلميت در او اقوى است عمل كند ، و اگر نه بنابر احتياط بايد به فتواى اورع در فتوا عمل نمايد ، و اگر در اين جهت هم متساويند مخير است .
مسأله 5 - به دست آوردن فتواى مجتهد چهار راه دارد :
( اول ) شنيدن از خود مجتهد .
( دوم ) شنيدن از دو نفر عادل كه فتواى مجتهد را نقل كنند .
( سوم ) شنيدن از شخصى كه مورد وثوق است وظن بر خلاف گفتهء او نيست ، يا به گفتهء او اطمينان دارد .
( چهارم ) ديدن در رسالهء مجتهد در صورتى كه انسان به درستى آن رساله اطمينان داشته باشد .
مسأله 6 - تا انسان يقين نكند كه فتواى مجتهد عوض شده است مى تواند به آن عمل نمايد ، و اگر احتمال دهد كه فتواى او عوض شده جستجو لازم نيست .
مسأله 7 - اگر مجتهد اعلم در مسأله اى فتوا دهد ، كسى كه وظيفه اش تقليد از اوست نمى تواند در آن مسأله به فتواى مجتهد ديگرى عمل كند ، ولى اگر فتوا ندهد و بفرمايد احتياط آن است كه فلان طور عمل شود - مثلا بفرمايد : احتياط

193