پيرو بى چون و چراى ناخدا باشد .
بلكه با انشعاب طب اگر متخصص در عضوى شد ، در عضو ديگر بايد مقلد متخصص ديگر باشد ، در نتيجه زندگى هيچ فردى بدون تقليد اداره نمى شود .
بنابر اين كسى كه ايمان به دين دارد و مى داند در دين براى او وظايف و تكاليفى معين شده است ، به حكم عقل و فطرت خود ملزم است نسبت به آن وظايف يكى از سه راه را انتخاب كند : يا تحصيل علم به آنها كند ، و يا از عالم به آنها پيروى نمايد ، و يا جانب احتياط را مراعات كند ، و در صورتى كه نه عالم به آن وظايف است و نه اهل احتياط ، راه منحصر به پيروى از نظريات عالم و دانشمند به آن احكام است ، و اگر دانشمندان و متخصصان در آن احكام اختلاف نظر داشتند ، از نظر اعلم آنان پيروى كند ، همچنان كه اگر نظر طبيبان در تشخيص درد و علاج آن مختلف بود ، بايد به اعلم آنان رجوع نمايد .
و چون دين اسلام دين علم است ، و هر عملى - هر چند به واسطه - بايد به علم منتهى شود ، تقليد هم كه اعتماد و استناد به رأى و نظر عالم و مجتهد در احكام دين است - چنان كه روشن شد - بر مبناى علم و عقل و فطرت است ( ولاتقف ما ليس لك به علم إن السمع والبصر والفؤاد كل أولئك كان عنه مسئولا ) . ( 1 )

1 . سوره ء اسراء ، آيهء 36 ( و پيروى نكن آنچه را كه به آن علم ندارى همانا گوش و چشم و دل همهء آنها مسئولند )

190