" احكام نذر و عهد " مسأله 2704 - نذر آن است كه انسان براى خدا ملتزم شود كه كار خيرى را به جا آورد ، يا كارى را كه نكردن آن بهتر است ترك كند .
مسأله 2705 - در نذر بايد صيغه خوانده شود ، و لازم نيست آن را به عربى بخوانند ، پس اگر بگويد : ( چنانچه مريض من خوب شود ، براى خدا بر من است كه ده تومان به فقير بدهم ) نذر او صحيح است .
مسأله 2706 - نذر كننده بايد بالغ و عاقل باشد و با قصد و اختيار خود نذر كند ، بنابراين كسى كه به واسطهء عصبانى شدن بى اختيار نذر كرده يا او را بر نذر اكراه كرده باشند نذر او صحيح نيست .
مسأله 2707 - مفلس - شخصى كه حاكم شرع او را از تصرف در اموالش منع كرده - و سفيه - كسى كه مال خود را در كارهاى بيهوده مصرف مى كند - اگر نذر كند مالى به فقير بدهد صحيح نيست .
مسأله 2708 - اگر شوهر از نذر كردن زن جلوگيرى نمايد ، زن نمى تواند - در صورتى كه وفاء به نذرش منافى با حق شوهر باشد - نذر كند ، بلكه بدون اذن شوهر در اين صورت نذر زن باطل است ، و صحت نذر زن در مال خودش بدون اذن شوهر - در غير حج يا زكات يا احسان به پدر و مادر يا صلهء ارحام - محل اشكال است .
مسأله 2709 - اگر زن با اجازه ء شوهر نذر كند ، شوهرش نمى تواند نذر او را به هم بزند ، يا او را از عمل كردن به نذر جلوگيرى نمايد .
مسأله 2710 - اگر فرزند بدون اجازه ء پدر يا با اجازه ء او نذر كند بايد به آن نذر عمل

714