" احكام كفالت " مسأله 2375 - كفالت آن است كه انسان متعهد شود هر وقت طلبكار بدهكار را خواست به او تسليم كند ، و به كسى كه اين طور متعهد مى شود كفيل مى گويند .
مسأله 2376 - كفالت در صورتى صحيح است كه كفيل به هر لفظى - اگرچه عربى نباشد - يا به عملى به طلبكار بفهماند كه من متعهدم هر وقت بدهكار خود را بخواهى به تو تسليم كنم ، و طلبكار يا ولى او هم قبول نمايد .
مسأله 2377 - كفيل بايد عاقل و بالغ باشد ، و بايد سفيه و مفلس نباشد در صورتى كه مستلزم تصرف در مال باشد ، مگر با اذن يا اجازه ء ولى سفيه و طلبكاران مفلس ، و او را بر كفالت بنا حق اكراه نكرده باشند ، و بتواند كسى را كه كفيل او شده حاضر نمايد .
مسأله 2378 - يكى از پنج چيز كفالت را به هم مى زند :
اول : كفيل بدهكار را به طلبكار تسليم نمايد ، يا بدهكار خودش را تسليم كند ، يا شخص ديگرى او را تسليم نمايد و طلبكار هم قبول كند .
دوم : طلب طلبكار داده شود .
سوم : طلبكار از طلب خود بگذرد ، يا به ديگرى به بيع يا صلح يا حواله و مانند اينها منتقل كند .
چهارم : بدهكار بميرد . پنجم : طلبكار كفيل را از كفالت آزاد كند .
مسأله 2379 - اگر كسى به زور يا به حيله اى بدهكار را از دست طلبكار رها كند ، چنانچه طلبكار دسترسى به او نداشته باشد ، كسى كه بدهكار را رها كرده بايد او را به طلبكار تسليم كند ، و اگر تسليم نكرد بايد طلب او را بپردازد .

643