" احكام رهن " مسأله 2353 - رهن آن است كه كسى كه حق مالى براى ديگرى بر عهده ء اوست مقدارى از مال خود را وثيقه بگذارد كه اگر حق او را ندهد ، صاحب حق بتواند حق خود را از آن مال استيفاء كند ، مانند اين كه بدهكار مقدارى از مال خود را وثيقه بگذارد ، كه اگر طلب او را ندهد ، طلبش را از آن مال بدست آورد .
مسأله 2354 - در رهن لازم نيست صيغه بخوانند ، و همين قدر كه بدهكار مال خود را به قصد گرو به طلبكار بدهد و طلبكار هم به همين قصد بگيرد ، رهن صحيح است .
مسأله 2355 - گرو دهنده و گرو گيرنده بايد عاقل و بالغ باشند ، و بايد كسى آنها را به ناحق اكراه نكرده باشد ، و گرو دهنده مفلس و سفيه نباشد ، مگر با اذن و اجازه ء طلبكاران مفلس و ولى سفيه ، و معنى سفيه و مفلس در مسألهء " 2306 " گذشت .
مسأله 2356 - انسان مالى را مى تواند گرو بگذارد كه شرعا بتواند در آن تصرف كند ، و اگر مال ديگرى را با اذن يا اجازه ء او گرو بگذارد صحيح است .
مسأله 2357 - چيزى را كه گرو مى گذارند بايد بشود از آن استيفاء دين نمود هر چند مملوك نباشد مانند زمينى كه متعلق حق التحجير است پس اگر شراب و مانند آن را گرو بگذارند ، رهن باطل است .
مسأله 2358 - فوايد چيزى را كه گرو مى گذارند مال مالك آن است و مراد از مالك در اين مسائل اعم از صاحب حق است .
مسأله 2359 - گرو گيرنده نمى تواند در مالى كه گرو گرفته بدون اجازه ء مالك تصرف كند ، و همچنين مالك بدون اذن گرو گيرنده نمى تواند در آن مال تصرفى

639