" احكام قرض " قرض دادن به مسلمان مخصوصا به مؤمنين از كارهاى مستحب است ، و در قرآن مجيد به آن امر شده ، و قرض دادن به مؤمن قرض دادن به خدا شمرده شده ، و وعده ء مغفرت به قرض دهنده داده شده ، و در اخبار راجع به آن سفارش شده است ، و از پيغمبر اكرم ( صلى الله عليه وآله و سلم ) روايت شده كه كسى كه به برادر مسلمان خود قرض بدهد ، براى او به هر درهمى كه قرض داده به وزن كوه احد حسنات است ، و اگر با او در طلب قرض مدارا كند بر صراط مانند برق بدون حساب و عذاب مى گذرد ، و كسى كه برادر مسلمان به او شكايت كند و قرض ندهد خداوند عزوجل بهشت را بر او حرام مى كند .
و از حضرت صادق ( عليه السلام ) روايت شده كه اگر قرض بدهم براى من محبوب تر است از آن كه به مانند آن صدقه بدهم .
مسأله 2325 - در قرض لازم نيست صيغه بخوانند ، بلكه اگر چيزى را به قصد قرض به كسى بدهد و او هم به همين قصد بگيرد ، صحيح است .
مسأله 2326 - در صورتى كه در قرض شرط مدت نشده باشد ، يا بعد از گذشتن مدت باشد ، هر وقت بدهكار بدهى خود را بدهد طلبكار بايد قبول نمايد .
مسأله 2327 - اگر در عقد قرض براى پرداخت آن مدتى قرار دهند ، طلبكار نمى تواند پيش از تمام شدن آن مدت طلب خود را مطالبه كند ، ولى اگر مدت نداشته باشد ، طلبكار هر وقت بخواهد مى تواند طلب خود را مطالبه نمايد .
مسأله 2328 - اگر طلبكار - در موردى كه حق مطالبه دارد - طلب خود را مطالبه كند ، چنانچه بدهكار بتواند بدهى خود را بدهد ، بايد فورا آن را بپردازد ، و اگر تأخير بيندازد گناهكار است .

634