" احكام وكالت " وكالت آن است كه انسان كارى را كه مى تواند در آن دخالت كند و مباشرت در آن معتبر نيست ، به ديگرى واگذار نمايد تا از طرف او انجام دهد ، مثلا به ديگرى واگذار كند كه خانهء او را بفروشد ، يا زنى را براى او عقد نمايد ، پس سفيه چون حق ندارد در مال خود تصرف كند ، نمى تواند براى فروش آن كسى را بدون اذن ولى وكيل نمايد ، و همچنين كسى كه به واسطهء افلاس به حكم حاكم شرع از تصرف در مالش منع شده است ، نمى تواند براى تصرف در مالش وكيل بگيرد مگر به اذن يا اجازه ء طلبكاران .
مسأله 2309 - در وكالت لازم نيست صيغه بخوانند ، و اگر انسان به ديگرى بفهماند كه او را وكيل كرده و او هم بفهماند كه قبول نموده - مثل آن كه مال خود را به كسى بدهد كه براى او بفروشد و او مال را بگيرد - وكالت صحيح است .
مسأله 2310 - اگر انسان كسى را كه در شهر ديگر است وكيل نمايد و براى او وكالت نامه بفرستد و او قبول كند ، اگر چه وكالت نامه بعد از مدتى برسد وكالت صحيح است .
مسأله 2311 - موكل - يعنى كسى كه ديگرى را وكيل مى كند - و نيز كسى كه وكيل مى شود ، بايد عاقل باشند ، و از روى قصد و اختيار اقدام نمايند ، و اكراه به ناحق نشده باشند ، و در موكل بلوغ نيز معتبر است ، ولى بچه اى كه بالغ نشده در چيزى كه خودش مى تواند انجام بدهد مى شود وكيل بگيرد ، مانند بچهء ده ساله اى كه حق دارد وصيت كند .
مسأله 2312 - كارى را كه انسان نمى تواند انجام دهد ، يا شرعا نبايد انجام دهد ،

631