قيمت را به فروشنده بدهد ، يا به مقدار قيمت آن از فروشنده طلبكار باشد ، و آن طلب نقد يا مدت دارى باشد كه مدت آن رسيده باشد ، و طلب خود را بابت قيمت جنس حساب كند و او قبول نمايد ، و چنانچه مقدارى از قيمت آن را بدهد ، معامله نسبت به آن مقدار صحيح است و فروشنده حق فسخ معامله را دارد .
( سوم ) مدت را به طورى كه كاملا معلوم باشد معين كنند ، و اگر - مثلا - بگويد : تا اول خرمن جنس را تحويل مى دهم ، چون مدت كاملا معلوم نشده ، معامله باطل است .
( چهارم ) وقتى را براى تحويل جنس معين كنند كه فروشنده بتواند در آن وقت آن جنس را تحويل دهد .
( پنجم ) جاى تحويل جنس را معين نمايند در صورتى كه اختلاف امكنه موجب دشوارى تسليم يا خسارت مالى بشود ولى اگر از قرائن جاى آن معلوم باشد ، لازم نيست اسم آن جا را ببرند .
( ششم ) مقدار جنس را به وزن يا پيمانه يا شماره و مانند اينها معين كنند ، و جنسى را هم كه معمولا با ديدن معامله مى كنند ، اگر سلف بفروشند اشكال ندارد ، ولى بايد مثل بعضى از اقسام گردو و تخم مرغ تفاوت افراد آن به قدرى كم باشد كه مردم به آن اهميت ندهند .
( هفتم ) چيزى را كه مىفروشند ، چنانچه از اجناسى باشد كه با وزن يا پيمانه فروخته مى شوند ، عوض آن از همان جنس نباشد ، مثلا گندم را به گندم سلفا نمى توان فروخت .
احكام معاملهء سلف مسأله 2141 - انسان نمى تواند جنسى را كه سلف خريده ، پيش از تمام شدن مدت به غير فروشنده اش بفروشد ، و همچنين به فروشنده بنابر احتياط واجب ، و بعد از تمام شدن مدت اگر چه آن را تحويل نگرفته باشد ، فروختن آن اشكال

592