چيزى از او بگيرد ، و بايد از مال خودش عوض زكات را به مستحق بدهد .
مسأله 1954 - كسى كه بدهكار است و نمى تواند بدهى خود را بدهد ، اگر چه مخارج سال خود را داشته باشد ، مى تواند براى دادن قرض خود زكات بگيرد ، ولى بايد مالى را كه قرض كرده در معصيت خرج نكرده باشد .
مسأله 1955 - اگر به كسى كه بدهكار است و نمى تواند بدهى خود را بدهد زكات بدهد ، بعد بفهمد قرض را در معصيت صرف كرده ، چنانچه آن بدهكار فقير باشد ، مى تواند آنچه را كه به او داده است بابت زكاتى كه به فقرا داده مى شود حساب كند .
مسأله 1956 - كسى كه بدهكار است و نمى تواند بدهى خود را بدهد - اگر چه فقير نباشد - انسان مى تواند طلبى را كه از او دارد بابت زكات حساب كند ، ولى اگر فقير نباشد ، در صورتى كه بداند مالى را كه بدهكار است در معصيت صرف كرده ، نمى تواند بابت زكات حساب كند .
مسأله 1957 - مسافرى كه خرجى او تمام شده يا مركبش از كار افتاده ، چنانچه سفر او سفر معصيت نباشد و نتواند با قرض كردن يا فروختن چيزى خود را به مقصد برساند ، اگر چه در وطن خود فقير نباشد ، مى تواند زكات بگيرد ، ولى اگر بتواند در جاى ديگر با قرض كردن يا فروختن چيزى مخارج سفر خود را فراهم كند ، فقط به مقدارى كه به آن جا برسد مى تواند زكات بگيرد .
مسأله 1958 - مسافرى كه در سفر درمانده شده و زكات گرفته ، بعد از آن كه به وطنش رسيد ، اگر چيزى از زكات زياد آمده باشد ، در صورتى كه نتواند به دهنده ء زكات برگرداند ، يا برگرداندن به او مشقت داشته باشد ، بايد آن را به حاكم شرع بدهد و بگويد آن چيز زكات است .
شرايط كسانى كه مستحق زكاتند مسأله 1959 - كسى كه زكات مى گيرد بايد شيعهء دوازده امامى باشد ، و اگر انسان كسى را شيعهء دوازده امامى بداند و به او زكات بدهد ، و بعد معلوم شود نبوده ،

553