مسأله 1751 - كسى كه مى داند روزه براى او ضرر ندارد ، اگر چه طبيب بگويد ضرر دارد ، بايد روزه بگيرد ، و كسى كه يقين يا گمان به ضرر مورد اعتنا يا ترس آن را كه منشأ عقلايى داشته باشد دارد ، اگر چه طبيب بگويد ضرر ندارد ، بايد روزه نگيرد ، و اگر روزه بگيرد صحيح نيست ، مگر اين كه روزه براى او ضرر نداشته و قصد قربت كرده باشد ، كه در اين صورت روزه اش صحيح است .
مسأله 1752 - اگر انسان احتمال بدهد كه روزه برايش ضرر قابل اعتنا دارد و از آن احتمال ترس براى او پيدا شود ، چنانچه احتمال او عقلايى باشد ، نبايد روزه بگيرد ، و اگر روزه بگيرد باطل است ، مگر در صورتى كه ضرر نداشته و قصد قربت كرده باشد .
مسأله 1753 - كسى كه عقيده اش اين است كه روزه براى او ضرر قابل اعتنا ندارد ، اگر روزه بگيرد و بعد از مغرب بفهمد روزه براى او ضرر قابل اعتنا داشته ، بايد قضاى آن را به جا آورد .
مسأله 1754 - غير از روزه هايى كه ذكر شد ، روزه هاى حرام ديگرى هم هست كه در كتابهاى مفصل ذكر شده است .
مسأله 1755 - روزه ء روز عاشورا بنابر احتياط واجب جايز نيست ، و روزه ء روزى كه انسان شك دارد كه روز عرفه است يا عيد قربان مكروه است .
روزه هاى مستحب مسأله 1756 - روزه ء تمام روزهاى سال - غير از روزه هاى حرام و مكروه كه ذكر شد - مستحب است ، و براى بعضى از روزها بيشتر سفارش شده است كه از آن جمله است :
1 - پنجشنبهء اول و پنجشنبهء آخر هر ماه ، و چهارشنبهء اولى كه بعد از روز دهم ماه است ، و اگر كسى آنها را به جا نياورد مستحب است قضا نمايد ، و چنانچه اصلا نتواند روزه بگيرد ، مستحب است براى هر روز يك مد طعام يا ( 6 / 12 ) نخود نقره ء سكه دار به فقير دهد .

512