4 - دروغ بستن به خدا و پيغمبر مسأله 1604 - اگر روزه دار به گفتن يا به نوشتن يا به اشاره و مانند اينها به خدا و پيغمبر ( صلى الله عليه وآله و سلم ) و ائمهء معصومين ( عليهم السلام ) عمدا خبرى را به دروغ نسبت بدهد ، اگر چه فورا بگويد دروغ گفتم يا توبه كند روزه ء او باطل است ، و نسبت دادن به دروغ به ساير پيغمبران على نبينا وآله وعليهم السلام بنابر احتياط واجب روزه را باطل مى كند ، مگر اين كه آن نسبت برگردد به خداوند متعال كه در اين صورت روزه اش باطل است ، و همچنين است نسبت دادن به دروغ به حضرت زهراء ( عليها السلام ) ، مگر اين كه آن نسبت برگردد به خداوند متعال و حضرت رسول ( صلى الله عليه وآله و سلم ) و ائمه ( عليهم السلام ) ، كه در اين صورت روزه اش باطل است .
مسأله 1605 - اگر بخواهد خبرى را كه نمى داند راست يا دروغ است و دليلى بر اعتبار آن ندارد نقل نمايد ، بنابر احتياط واجب بايد از كسى كه آن خبر را گفته ، يا مثلا از كتابى كه آن خبر در آن نوشته شده نقل نمايد .
مسأله 1606 - اگر خبرى را به اعتقاد اين كه راست است به خدا يا پيغمبر ( صلى الله عليه وآله و سلم ) يا ائمه ( عليهم السلام ) نسبت بدهد ، و بعد بفهمد دروغ بوده ، روزه اش باطل نمى شود .
مسأله 1607 - اگر بداند دروغ بستن به خدا و پيغمبر ( صلى الله عليه وآله و سلم ) و ائمه ( عليهم السلام ) روزه را باطل مى كند و چيزى را كه مى داند دروغ است به آنان نسبت دهد و بعد بفهمد آنچه را كه گفته راست بوده ، روزه اش باطل است ، و بنابر احتياط واجب بقيهء روز را امساك كند .
مسأله 1608 - اگر دروغى را كه ديگرى ساخته عمدا به خدا و پيغمبر ( صلى الله عليه وآله و سلم ) و ائمه ( عليهم السلام ) نسبت دهد ، روزه اش باطل مى شود ، ولى اگر از قول كسى كه آن دروغ را ساخته نقل كند ، روزه اش باطل نمى شود .
مسأله 1609 - اگر از روزه دار بپرسند كه آيا پيغمبر ( صلى الله عليه وآله و سلم ) و يا يكى از ائمه ( عليهم السلام ) چنين مطلبى فرموده اند ، و او جايى كه در جواب بايد بگويد : نه ، عمدا بگويد : بلى ، يا جايى كه بايد بگويد : بلى ، عمدا بگويد : نه ، روزه اش باطل مى شود .

489