ركعت باشد ، نماز باطل است و اگر نه باطل نيست .
نيت مسأله 952 - انسان بايد نماز را به قصد قربت - چنان كه در وضو گذشت و با اخلاص به جا آورد ، و لازم نيست نيت را از قلب خود بگذراند ، يا بر زبان جارى كند ، مثل آن كه بگويد : ( چهار ركعت نماز ظهر مى خوانم براى انجام فرمان خداوند ) بلكه در نماز احتياط جايز نيست به زبان بگويد .
مسأله 953 - اگر در نماز ظهر يا در نماز عصر نيت كند كه چهار ركعت نماز مى خوانم و معين نكند ظهر است يا عصر - نه تفصيلا و نه اجمالا - نماز او باطل است ، و مقصود از نيت اجمالى اين است كه مثلا نسبت به نماز ظهر قصد كند كه آنچه اول بر من واجب شده به جا مى آورم .
و نيز كسى كه مثلا قضاى نماز ظهر بر او واجب است ، اگر در وقت نماز ظهر بخواهد آن نماز قضا يا نماز ظهر را بخواند ، بايد نمازى را كه مى خواند در نيت - اگر چه اجمالا - معين كند ، مثلا نسبت به قضاى نماز ظهر ، نيت كند آنچه را كه اول به ذمهء من آمده به جا مى آورم .
مسأله 954 - انسان بايد از اول تا آخر نماز به نيت خود باقى باشد ، پس اگر در بين نماز به طورى غافل شود كه اگر بپرسند چه مى كنى ؟ نداند چه بگويد ، نمازش باطل است .
مسأله 955 - انسان بايد فقط براى خداوند عالم نماز بخواند ، پس كسى كه ريا كند ، يعنى براى نشان دادن به مردم نماز بخواند ، نمازش باطل است ، خواه فقط براى مردم باشد يا خدا و مردم هر دو را در نظر بگيرد .
مسأله 956 - اگر قسمتى از نماز را هم براى غير خدا به جا آورد نمازش باطل است ، بلكه اگر نماز را براى خدا به جا آورد ولى براى نشان دادن به مردم در جاى مخصوصى مثل مسجد ، يا در وقت مخصوصى مثل اول وقت ، يا به طرز مخصوصى مثلا با جماعت نماز بخواند ، نمازش باطل است ، و بنابر احتياط

372