آن ممكن است و زحمت و مشقت هم ندارد و آب هم براى آن ضرر ندارد ، بايد روى آن را باز كند و وضو بگيرد ، چه زخم و مانند آن در صورت و دستها باشد ، يا جلوى سر و روى پاها .
مسأله 326 - اگر زخم يا دمل يا شكستگى در صورت يا دستها باشد و بشود روى آن را باز كرد ، چنانچه ريختن آب ، روى آن ضرر دارد و كشيدن دست تر ضرر ندارد ، واجب است دست تر روى آن بكشد .
مسأله 327 - اگر نمىشود روى زخم را باز كرد ولى زخم و چيزى كه روى آن گذاشته پاك است و رسانيدن آب به زخم ممكن است و ضرر و زحمت و مشقت هم ندارد ، بايد آب را به روى زخم برساند ، و اگر زخم يا چيزى كه روى آن گذاشته نجس است ، چنانچه آب كشيدن آن و رساندن آب به روى زخم ممكن باشد بدون زحمت و مشقت بايد آن را آب بكشد و موقع وضو آب را به زخم برساند ، و در صورتى كه آب براى زخم ضرر دارد ، يا آن كه رساندن آب به روى زخم ممكن نيست ، يا زخم نجس است و نمىشود آن را آب كشيد ، بايد اطراف زخم را بشويد ، و اگر جبيره پاك است روى آن را مسح كند ، و اگر جبيره نجس است يا نمىشود روى آن را دست تر كشيد ، مثلا دوايى است كه به دست مىچسبد ، پارچه پاكى روى آن بگذارد و دست تر روى آن بكشد ، و اگر اين هم ممكن نيست احتياط واجب آن است كه وضو بگيرد و تيمم هم بنمايد .
مسأله 328 - اگر جبيره ، تمام صورت يا تمام يكى از دستها را فرا گرفته باشد ، باز احكام جبيره جارى ، و وضوى جبيره‌اى كافى است .
مسأله 329 - اگر جبيره تمام اعضاى وضو را گرفته باشد ، بنا بر احتياط واجب بايد وضوى جبيره گرفته و تيمم هم بنمايد .
مسأله 330 - كسى كه در كف دست و انگشتها جبيره دارد و در موقع وضو دست تر روى آن كشيده است ، مىتواند سر و پا را با همان رطوبت مسح كند يا از جاهاى ديگر وضو رطوبت بگيرد .

60