شرط دوازدهم : آن كه استعمال آب براى او مانعى نداشته باشد .
مسأله 287 - كسى كه مىترسد كه اگر وضو بگيرد ، مريض شود يا اگر آب را به مصرف وضو برساند تشنه بماند ، نبايد وضو بگيرد . بلكه اگر نداند كه آب براى او ضرر دارد و وضو بگيرد و بعد بفهمد ضرر داشته ، وضويش صحيح است ، اگر چه احتياط مستحب آن است كه با آن وضو نماز نخواند ، و تيمم كند و چنانچه با آن وضو نماز خوانده دوباره آن را اعاده نمايد .
مسأله 288 - اگر رساندن آب به صورت و دستها به مقدار كمى كه وضو با آن صحيح است ضرر ندارد و بيشتر از آن ضرر دارد ، بايد با همان مقدار وضو بگيرد .
شرط سيزدهم - آن كه در اعضاى وضو مانعى از رسيدن آب نباشد .
مسأله 289 - اگر مىداند چيزى به اعضاء وضو چسبيده ولى شك دارد كه از رسيدن آب جلوگيرى مىكند يا نه ، بايد آن را بر طرف كند يا آب را به زير آن برساند .
مسأله 290 - اگر زير ناخن چرك باشد ، وضو اشكال ندارد ، ولى اگر ناخن را بگيرند بايد براى وضو آن چرك را بر طرف كنند ، و نيز اگر ناخن بيشتر از معمول بلند باشد ، بايد چرك زير مقدارى را كه از معمول بلند تر است بر طرف نمايند .
مسأله 291 - اگر در صورت و دستها و جلوى سر و روى پاها بواسطه سوختن ، يا چيز ديگر ، برآمدگى پيدا شود ، شستن و مسح روى آن كافى است . و چنانچه سوراخ شود رساندن آب ، به زير پوست لازم نيست ، بلكه اگر پوست يك قسمت آن كنده شود ، لازم نيست آب را به زير قسمتى كه كنده نشده برساند ولى چنانچه پوستى كه كنده شده گاهى به بدن مىچسبد و گاهى بلند مىشود بايد آن را قطع كند يا آب را به زير آن برساند .
مسأله 292 - اگر انسان شك كند كه به اعضاى وضوى او چيزى چسبيده يا نه ، چنانچه احتمال او در نظر مردم بجا باشد ، مثل آن كه بعد از گل كارى شك كند گل بدست او چسبيده يا نه ، بايد وارسى كند يا بقدرى دست بمالد كه

53