مسأله 1868 - به سيدى كه عادل نيست مىشود خمس داد ولى به سيدى كه دوازده امامى نيست ، نبايد خمس بدهند .
مسأله 1869 - به سيدى كه معصيت كار است ، اگر خمس دادن كمك به معصيت او باشد ، نمىشود خمس داد .
مسأله 1870 - اگر كسى بگويد سيدم نمىشود به او خمس داد مگر آن كه دو نفر عادل ، سيد بودن او را تصديق كنند يا در بين مردم بطورى معروف باشد كه انسان يقين يا اطمينان پيدا كند كه سيد است .
مسأله 1871 - به كسى كه در شهر خودش مشهور باشد سيد است ، اگر چه انسان به سيد بودن او يقين نداشته باشد مىشود خمس داد .
مسأله 1872 - كسى كه زنش سيده است بنابر احتياط واجب نبايد به او خمس بدهد كه به مصرف مخارج خودش برساند ، ولى اگر مخارج ديگرى دارد كه به آن محتاج است و بر شوهرش واجب نيست ، جايز است شوهر از بابت خمس به زن بدهد كه به مصرف آن مخارج برساند .
مسأله 1873 - اگر مخارج سيدى كه زوجه انسان نيست بر انسان واجب باشد بنابر احتياط واجب ، نمىتواند از خمس خوراك و پوشاك او را بدهد ، ولى اگر مقدارى خمس ملك او كند كه به مصرف ديگرى - غير مخارج خودش كه بر خمس دهنده واجب است - برساند مانعى ندارد .
مسأله 1874 - به سيد فقيرى كه مخارجش بر ديگرى واجب است و او نمىتواند مخارج آن سيد را بدهد ، مىشود خمس داد .
مسأله 1875 - احتياط واجب آن است كه بيشتر از مخارج يك سال به يك سيد فقير خمس ندهند .
مسأله 1876 - اگر در شهر انسان سيد مستحقى نباشد و احتمال هم ندهد كه پيدا شود ، يا نگهدارى خمس تا پيدا شدن مستحق ، ممكن نباشد ، بايد خمس را به شهر ديگرى ببرد ، و به مستحق برساند و مىتواند مخارج بردن آن را از خمس بردارد ،

330