شرط ششم : آن كه از صحرانشينهايى نباشد كه در بيابانها گردش مىكنند و هر جا آب و خوراك براى خود و حشمشان پيدا كنند مىمانند و بعد از چندى به جاى ديگر مىروند ، و صحرانشينها در اين مسافرتها بايد نماز را تمام بخوانند .
مسأله 1297 - اگر يكى از صحرانشينها براى پيدا كردن منزل و چراگاه حيواناتشان سفر كند ، چنانچه سفر او هشت فرسخ باشد ، احتياط واجب آن است كه هم شكسته و هم تمام بخواند .
مسأله 1298 - اگر صحرانشين براى زيارت يا حج يا تجارت و مانند اينها مسافرت كند ، بايد نماز را شكسته بخواند .
شرط هفتم : شغل او يا مقدمه شغلش مسافرت نباشد ، بنابر اين شتردار و راننده و چوبدار و كشتيبان و مانند اينها ، اگر چه براى بردن اثاثيه منزل خود مسافرت كنند ، در سفر بايد نماز را تمام بخوانند ، ولى در سفر اول نمازشان شكسته است ، مگر بقدرى طول بكشد كه بگويند ، مسافرت را شغل خود قرار داده ، كه در اين صورت نماز تمام است .
مسأله 1299 - كسى كه مسافرت مقدمه شغل او مىباشد حكم كسى را دارد كه شغل او مسافرت است ، بنابر اين كسى كه بين محل كار و سكونت او به اندازه مسافت شرعى يا بيشتر فاصله باشد ، و معمولا بين آن دو محل رفت و آمد مىكند ، به طورى كه ده روز در يك محل نمىماند ، نمازش تمام است .
مسأله 1300 - كسى كه شغلش مسافرت است اگر براى كار ديگرى مثلا براى زيارت يا حج مسافرت كند ، بايد نماز را شكسته بخواند . ولى اگر مثلا شوفر ، اتومبيل خود را براى زيارت كرايه دهد و در ضمن خودش هم زيارت كند ، بايد نماز را تمام بخواند .
مسأله 1301 - حمله دار يعنى كسى كه براى رساندن حاجيها به مكه مسافرت مىكند . چنانچه شغلش مسافرت باشد ، بايد نماز را تمام بخواند و اگر شغلش مسافرت نباشد ، بايد شكسته بخواند .

239