ترى نبود از دست ها رطوبت مىگيرد .
( 258 ) هر گاه به سبب گرمى هوا يا جهات ديگر هيچ رطوبتى در اعضا براى مسح باقى نمىماند ، بنا بر احتياط واجب هم با آب خارج مسح كند و هم بعد از وضو تيمم كند .
( 259 ) اگر رطوبت كف دست فقط به اندازه مسح سر باشد ، احتياط واجب آن است كه سر را با همان رطوبت مسح كند ، و براى مسح پاها از اعضاى ديگر وضو رطوبت بگيرد ، و بنا بر احتياط واجب بايد اول از ترى موى ريش و ابرو كمك بگيرد و اگر در آنها ترى نبود از دست ها رطوبت بگيرد .
( 260 ) مسح كردن از روى جوراب و كفش باطل است ولى اگر به سبب سرماى شديد يا ترس از دزد و درنده و مانند اينها نتواند كفش يا جوراب را بيرون آورد ، مسح كردن بر آنها اشكال ندارد ، و اگر روى كفش نجس باشد بايد چيز پاكى بر آن بيندازد و بر آن چيز مسح كند و احتياطا تيمم هم بنمايد .
( 261 ) اگر روى پا نجس باشد و نتواند براى مسح ، آن را آب بكشد ، اگر جبيره ممكن نباشد بايد تيمم نمايد . و اگر جبيره ممكن بود بايد هم وضوى جبيره اى بگيرد و هم تيمم كند بنا بر احوط .
( 262 ) تكرار مسح موجب بطلان وضو نيست خصوصا اگر براى رعايت احتياط باشد ، مگر آن كه از روى تشريع يا وسوسه باشد .
وضوى ارتماسى ( 263 ) وضوى ارتماسى آن است كه انسان صورت و دست ها را به قصد وضو در آب داخل كند يا آنها را بعد از اين كه در آب فرو برد ، به قصد وضو بيرون آورد . و اگر موقعى كه دست ها را در آب فرو مىبرد نيت وضو كند و تا وقتى كه آنها را از آب بيرون مىآورد و ريزش آب تمام مىشود به قصد وضو باشد ، وضوى او صحيح است ، و نيز اگر موقع بيرون آوردن از آب قصد وضو كند و تا وقتى كه ريزش آب تمام مىشود به قصد وضو باشد وضوى او صحيح مىباشد .

53