" به موارد ذيل توجه شود " الف : كليه جملاتى كه در آن " بايد " ، " لازم است " ، " بنا بر اظهر " ، " بنا بر اقوى " ، " بعيد نيست " ، " خالى از وجه نيست " به كار رفته است به منزله فتواى صريح مىباشد و لازم است به آن عمل شود .
ب : كليه جملاتى كه در آن عبارت " بنا بر احوط " ، " بنا بر احتياط " به كار رفته است اگر در آن مسأله ، قبل از اين كلمات و يا بعد از آن فتوايى داده نشده احتياط واجب است ، و در غير اين صورت احتياط مستحب مىباشد .
ج : در هر مسأله اى كه احتياط واجب باشد ، مقلد مىتواند به آن عمل كرده و يا به مجتهد ديگرى كه جامع شرايط تقليد بوده و از ديگر مجتهدين اعلم باشد ، رجوع كند . و اين در صورتى است كه مجتهد دوم در آن مسأله احتياط نكرده و فتوا داده باشد .
د : در هر مسأله اى كه عبارت " محل تأمل است " يا " محل اشكال است " به كار رفته به منزله احتياط واجب است ، بنابر اين اگر جايز بودن چيزى مورد تأمل يا اشكال بود ، احتياط واجب در ترك كردن آن است .

5