و اطمينان به مصرف در حلال باشد و عرفا كمك به انجام معصيت نباشد ، وصيت صحيح است .
( 2167 ) مالى كه مورد وصيت قرار مىگيرد بايد قابليت تملك داشته باشد ، پس وصيت به شراب يا سگ و خوك و امثال آنها باطل است ، مگر آن كه مقصود او جهت حلالى ، مثل وصيت به شراب براى سركه كردن باشد .
( 2168 ) وصيت نمودن به سكونت موقت يا هميشگى در خانه اى صحيح است ، و هم چنين است وصيت به ميوه درختى ، كه در اين صورت شامل ميوه موجود در حال وصيت هم مىشود ، مگر آن كه قرينه اى بر خروج آن از مورد وصيت وجود داشته باشد .
( 2169 ) وصيت شخص سفيه صحيح نيست مگر اين كه عقلايى باشد و مربوط به امور مالى نباشد كه بخواهد چيزى را مال كسى كند ، و وصيت كسى كه ورشكست شده ، اگر وصيت او مزاحمت با حقوق طلبكارهايش نداشته باشد ، صحيح است .
( 2170 ) كسى كه وصيت مىكند بايد بالغ و عاقل باشد ، ولى بچه ده ساله اى كه خوب و بد را تميز مىدهد ، اگر وصيت او مثل افراد بالغ عاقل باشد ، بنابر اظهر ، وصيت او صحيح است ، و نيز وصيت كننده بايد از روى اختيار وصيت كند و كسى او را مجبور نكرده باشد و در غير اين صورت صحيح نيست .
( 2171 ) كسى كه از روى عمد مثلا زخمى به خود زده ، و همين طور بنابر اظهر كسى كه سمى خورده است كه به واسطه آن ، يقين يا گمان به مردن او پيدا مىشود ، اگر وصيت كند كه مقدارى از مال او را به مصرفى برسانند صحيح نيست ، و اگر بعد از اين عمل وصيت كرد ولى نمرد ، در نفوذ اين وصيت تأمل است و احتياط در تجديد وصيت است ، و اگر تجديد نكرد ، بايد در عمل به وصيت بر طبق احتياط مناسب عمل شود .
( 2172 ) اگر انسان وصيت كند كه چيزى را به شخصى بدهند ، بنابر احوط ، در صورتى آن شخص آن چيز را مالك مىشود كه آن را قبول كند ، اگر چه در حال حيات وصيت كننده باشد ، و اگر قبول كرد و بعد از مردن وصيت كننده رد كرد ، مال

433