كند خوردن آن حيوان حرام است ، بلكه اگر از پيش خود دنبال شكار رود و بعدا صاحبش بانگ بزند كه زودتر خود را به شكار برساند ، اگر چه به واسطه صداى صاحبش شتاب كند ، بنابر اظهر بايد از خوردن آن شكار ، خوددارى نمايند .
3 - كسى كه سگ را مىفرستد بايد مسلمان باشد يا بچه مسلمان باشد كه خوب و بد را مىفهمد ، و اگر كافر يا كسى كه اظهار دشمنى با اهل بيت پيغمبر ( ص ) مىكند سگ را بفرستد ، شكار آن سگ ، حرام است .
4 - وقت فرستادن سگ ، نام خدا را ببرد ، و اگر عمدا نام خدا را نبرد ، آن شكار حرام است ، ولى اگر از روى فراموشى باشد ، در صورتى كه معتقد به وجوب بردن نام خدا در اين هنگام بود و يا اگر معتقد نبوده عادت به بردن نام خدا داشت ، اشكال ندارد ، و اگر وقت فرستادن ، نام خدا را عمدا نبرد و پيش از آن كه سگ به شكار برسد نام خدا را ببرد بنابر احتياط ، بايد از آن شكار اجتناب نمايند ، اگر چه بنابر اظهر مانعى ندارد .
5 - شكار به وسيله زخمى كه از دندان سگ پيدا كرده بميرد ، پس اگر سگ شكار را خفه كند ، يا شكار به دليل دويدن يا ترس بميرد ، حلال نيست .
6 - كسى كه سگ را فرستاده ، وقتى برسد كه حيوان مرده باشد ، يا اگر زنده است به اندازه سر بريدن آن وقت نباشد ، و چنانچه وقتى برسد كه به اندازه سر بريدن وقت باشد ، مثلا حيوان چشم يا دم خود را حركت دهد ، يا پاى خود را به زمين بزند ، چنانچه سر حيوان را نبرد تا بميرد ، حلال نيست . و بنا بر احوط ، شكارچى بايد خودش را زود به شكار برساند كه اگر زنده است ، آن را به دستور شرع سر ببرد ، و اگر عجله نكرد ، چه معذور باشد يا نه ، و احتمال بدهد كه بعد از شكار كردن هنوز زنده بوده و بعدا مرده است ، پاك و حلال بودن شكار ، مشكل است .
( 2097 ) اگر چند سگ را بفرستد و با هم حيوانى را شكار كنند ، چنانچه همه آنها داراى شرايطى كه در مسأله قبل گفته شد بوده اند ، شكار حلال است و اگر يكى از آنها داراى آن شرايط نبود ، شكار حرام است .
( 2098 ) اگر سگ را براى شكار حيوانى بفرستد و آن سگ حيوان ديگرى را شكار كند ، آن شكار حلال و پاك است ، و نيز اگر آن حيوان را با حيوان ديگرى شكار

417