براى خود برداشته عوض آن را بايد بدهد .
( 2062 ) كسى كه مالى را پيدا كرده اگر عمدا به دستورى كه گفته شد اعلان نكند گذشته از اين كه معصيت كرده باز هم واجب است اعلان كند ، و در سالى كه اعلان نكرده نمىتواند كارهايى را كه در مسائل قبل گفته شد انجام دهد .
( 2063 ) اگر بچه نابالغ يا ديوانه چيزى را پيدا كند ، ولى او بايد وظايفى را كه گفته شد ، انجام دهد .
( 2064 ) اگر انسان در بين سالى كه اعلان مىكند از پيدا شدن صاحب مال نا اميد شود ، بنا بر اظهر ديگر اعلان واجب نيست و مى تواند به وظايفى كه گفته شد عمل نمايد .
( 2065 ) اگر در بين سالى كه اعلان مىكند مال از بين برود ، چنانچه در نگهدارى آن كوتاهى يا زياده روى كرده بايد عوض آن را به صاحبش بدهد ، و اگر نه چيزى بر عهده او نخواهد بود ، ولى اگر قبل از تمام شدن سال براى خودش بردارد و تلف شود ، ضامن است .
( 2066 ) اگر مال نشانه دارى را كه ارزش آن به يك درهم مىرسد در جايى پيدا كند كه معلوم است به وسيله اعلان صاحب آن پيدا نمىشود ، مثل بيابانها يا خرابه ها و مانند آن ، اگر مالك آن ولو اجمالا معلوم نباشد حكم كمتر از يك درهم را دارد ، و اگر مالك آن ولو اجمالا معلوم باشد بايد به وظايفى كه براى بعد از اعلان گفته شد عمل نمايد .
( 2067 ) در موقع اعلان بعضى از اوصاف مال پيدا شده را مىگويد كه تا حدودى آن را بشناساند و بعضى ديگر را نمىگويد تا مالك حقيقى را بشناسد .
( 2068 ) اگر كسى چيزى را پيدا كند و ديگرى بگويد مال من است ، اگر يقين يا اطمينان پيدا كند كه راست مىگويد يا دو شاهد عادل شهادت دهند و يا ادعا كننده قسم بخورد كه مال او است ، واجب است به او داده شود ، ولى اگر از نشانه دادن او فقط گمان برايش حاصل شود يا يك شاهد عادل شهادت دهد ، مخير است به او بدهد يا ندهد ، و در صورتى كه گمان قوى پيدا كند ، وجوب تحويل به او خالى از وجه نيست .

409