يعنى حكمى را كه مسلمانان جزء دين اسلام مىدانند ، مثل واجب بودن نماز و روزه را انكار كند ، در صورتى كه منكر شدن آن حكم به تكذيب خدا يا پيغمبر ( صلى الله عليه وآله و سلم ) برگردد ، مرتد است .
( 1947 ) كسى كه پدر يا مادرش در موقع بسته شدن نطفه او مسلمان بوده اند ، چنانچه بعد از بالغ شدن اظهار اسلام كند ، و بعدا مرتد شود ، زنش بر او حرام مىشود و بايد به مقدارى كه در احكام طلاق گفته مىشود عده وفات نگه دارد .
( 1948 ) مردى كه از پدر و مادر غير مسلمان به دنيا آمده و مسلمان شده ، اگر پيش از نزديكى با همسرش مرتد شود ، عقد او باطل مىگردد ، و اگر بعد از نزديكى مرتد شود ، چنانچه زن او در سن زنهايى باشد كه حيض مىبينند ، بايد آن زن به مقدارى كه در احكام طلاق گفته مىشود ، عده نگاه دارد ، پس اگر پيش از تمام شدن عده ، شوهر او مسلمان شود عقد باقى و اگر نه باطل است .
( 1949 ) اگر زن پيش از آن كه شوهر با او نزديكى كند ، به طورى كه در مسأله 1946 گفته شد ، مرتد شود ، عقد او باطل مىگردد ، و هم چنين است اگر بعد از نزديكى مرتد شود ولى يائسه باشد ، اما اگر يائسه نباشد ، بايد به دستورى كه در احكام طلاق گفته خواهد شد عده نگه دارد ، پس اگر قبل از اتمام عده مسلمان شود ، عقد باقى است و اگر تا آخر عده مرتد بماند ، عقد باطل است .
( 1950 ) اگر زن در عقد با مرد شرط كند كه او را از شهر بيرون نبرد و مرد هم قبول كند ، نبايد زن را از آن شهر بيرون ببرد .
( 1951 ) اگر زن از شوهر قبلى دخترى داشته باشد شوهر فعلى مىتواند آن دختر را براى پسر خود كه از آن زن نيست عقد كند ، و نيز اگر دخترى را براى پسر خود عقد كند ، مىتواند با مادر آن دختر ازدواج نمايد .
( 1952 ) اگر زنى از زنا آبستن شود ، جايز نيست بچه اش را سقط كند .
( 1953 ) كسى كه از زنا به دنيا آمده ، اگر زن بگيرد و اولاد دار شود آن اولاد حلال زاده است .
( 1954 ) هر گاه مرد در روزه ماه رمضان يا در حال حيض با زن نزديكى كند معصيت كرده ، ولى اگر بچه اى از آنان به دنيا بيايد حلال زاده است .

387