( 969 ) اگر در نماز بين دو و چهار شك كرد و بنا را بر چهار گذاشت ، و بعد از سلام شك او به شك بين سه و چهار تبديل شد ، يا آن كه بين دو و سه و چهار شك كرد و بنا را بر چهار گذاشت و بعد از سلام شك او به شك بين سه و چهار تبديل شد ، احوط اين است كه به وظيفه شك دوم عمل كند ، و اگر بين دو و چهار شك كرد و بنا را بر چهار گذاشت و بعد از سلام شك او به شك بين دو و سه تبديل شد ، علاوه بر انجام وظيفه مربوط به شك بين دو و سه ، دو سجده سهو نيز براى سلام بى جا بجا مىآورد .
( 970 ) اگر بعد از نماز شك كند كه نمازى كه خوانده به قصد ظهر خوانده يا عصر ، اگر مسافر نيست يك نماز چهار ركعتى و اگر مسافر است يك نماز دو ركعتى به قصد ما فى الذمه بخواند كافى است ، و اگر شك كرد نمازى كه خوانده واجب بوده يا مستحب ، بايد نماز واجب را بخواند .
3 - شك بعد از وقت ( 971 ) اگر بعد از گذشتن وقت نماز شك كند كه نماز خوانده يا نه ، يا گمان كند كه نخوانده ، خواندن آن لازم نيست مگر گمانى كه در حد اطمينان باشد ، ولى اگر پيش از گذشتن وقت ، شك كند كه نماز خوانده يا نه ، يا گمان كند كه نخوانده ، بايد آن نماز را بخواند بلكه اگر گمان كند كه خوانده ، بايد آن را بجا آورد .
( 972 ) اگر بعد از گذشتن وقت شك كند كه نماز را درست خوانده يا نه ، به شك خود اعتنا نكند .
4 - كثير الشك ( 973 ) كسى كه زياد شك مىكند ، نبايد به شك خود اعتنا كند . و كثير الشك شدن به اين است كه مردم بگويند تو زياد شك مىكنى و زياد شك كردن به اين صورت محقق مىشود كه در يك نماز سه مرتبه شك كند ، يا در سه نماز پشت سر

191