( 917 ) اگر در نماز سهوا بين حرفها يا كلمات فاصله بيندازد و فاصله به قدرى نباشد كه صورت نماز از بين برود ، چنانچه مشغول ركن بعد نشده باشد ، بايد آن حرفها يا كلمات را به طور معمول بخواند و اگر مشغول ركن بعد شده باشد ، نمازش صحيح است و احتياط در اين است كه بدون عذر و سهو از پى در پى آوردن مسامحه نكند اگر چه طورى نيست كه موالات را به هم بزند .
( 918 ) طول دادن ركوع و سجود و خواندن سوره هاى بزرگ ، موالات را به هم نمىزند . مگر آن قدر طول بدهد كه وقت نماز فوت شود . مثل عمدا خواندن سوره بزرگ در نماز صبح .

178