( 902 ) در وجوب سجده براى كسى كه آيه سجده را مىشنود ، فرق نمىكند كه قرائت كننده مكلف باشد يا نباشد ، و آنكه قرائت كننده خودش هم سجده كند يا نكند ، و آنكه صحيح قرائت كند يا غلط ، اما به صورتى كه معلوم و مشخص باشد كه آيه سجده را تلاوت كرده ، و همين طور فرق نمىكند كه به صورت حرام ، مثل غنا بخواند يا نه ، و آنكه شنيدن به صورت حرام باشد مثل التذاذ از صداى اجنبيه يا نه ، و باز هم فرق نمىكند كه وقت گوش دادن بداند كه به آيه سجده گوش مىدهد و يا بعد از گوش دادن بفهمد آيه سجده بوده است . و اما اگر قرائت كننده طفل غير مميز باشد و يا از شخص خواب بشنود سجده واجب نمىشود و هم چنين است اگر شنونده كلمات و حروف را تشخيص ندهد و فقط همهمه اى بشنود .
( 903 ) در سجده واجب قرآن بايد نيت سجده كردن را داشته باشد و مكان هم مباح باشد و طورى باشد كه اگر مردم ديدند ، بگويند سجده كرد ، ولى ساير شرايطى كه در سجده نماز معتبر است لازم نيست مانند پوشانيدن عورت و پاك بودن مهر يا چيزى كه بر آن سجده مىكنند و بلندتر نبودن محل سجده از محل پا و گذاشتن دست ها و زانوها و نوك انگشتان بزرگ پا بر زمين و مانند اينها ، اگر چه رعايت اين امور مورد احتياط است .
( 904 ) هر گاه در سجده واجب قرآن پيشانى را به قصد سجده به زمين بگذارد ، اگر چه ذكر نگويد كافى است ، و گفتن ذكر مستحب است ، و بهتر است بگويد :
" لا إله الا الله حقا حقا لا إله ا لا الله ايمانا و تصديقا لا إله الا الله عبودية ورقا سجدت لك يا رب تعبدا ورقا لا مستنكفا ولا مستكبرا بل انا عبد ذليل ضعيف خائف مستجير " .
تشهد ( 905 ) در ركعت دوم تمام نمازهاى واجب و ركعت سوم نماز مغرب و ركعت چهارم نماز ظهر و عصر و عشا بايد انسان بعد از سجده دوم بنشيند و در حال آرام بودن بدن تشهد بخواند ، و ذكر تشهد بنا بر احتياط عبارت است از :

175