عمو ، عمه ، دايى و خاله بدون اذن آنها جايز نيست و حال آنها ، با ساير مردم مساوى است .
( 732 ) شخص معذور ، مثل محبوس در مكان غصبى و يا مضطر ، اگر اميد تمكن و بر طرف شدن عذر را تا آخر وقت دارد بنا بر احوط بايد نماز را تأخير بيندازد ، و در صورتى كه تمكن بيرون رفتن از آن مكان را ندارد نماز در آن جا صحيح است .
( 733 ) اگر در جايى نماز بخواند و بعد از نماز بفهمد كه غصبى بوده يا در جايى كه غصبى بودن آن را فراموش كرده ، نماز بخواند و بعد از نماز يادش بيايد ، نماز او بنا بر اظهر صحيح است اگر چه خودش غصب كرده باشد . ولى اگر در بين نماز فهميد كه آن مكان غصبى است در صورت امكان بدون اين كه نماز را به هم بزند بايد بقيه نماز را در مكان مباح انجام دهد ، و در صورتى كه ممكن نباشد بايد نماز را قطع كند و در جايى مباح ، نماز را از سر بگيرد ، و اگر وقت تنگ است آنچه از نماز بجا آورده صحيح است و بقيه نماز را در حين خروج از آن مكان بجا مىآورد .
( 734 ) اگر بداند جايى غصبى است ولى نداند كه در جاى غصبى نماز باطل است و در ندانستن مسأله هم كوتاهى كرده و مقصر باشد و در آنجا نماز بخواند ، نماز او باطل است ، اگر قصد قربت نداشت ، و اگر قصد قربت در نماز داشت باز بنابر احتياط نمازش باطل است .
( 735 ) كسى كه در ملكى با ديگرى شريك است ، اگر سهم او جدا نباشد ، بدون اجازه شريكش نمىتواند در آن ملك تصرف كند و نماز بخواند .
( 736 ) نماز خواندن در مسافر خانه و حمام و مانند اينها كه براى واردين آماده است اشكال ندارد مگر اين كه انسان بداند يا نشانه هايى در كار باشد كه گمان كند صاحبش به نماز خواندن او راضى نيست . و جاهاى ديگر كه ملك كسى مىباشد نيز در اين مسأله مانند اين مكان هاى عمومى است كه در صورتى نماز صحيح نيست كه بداند و يا نشانه هايى در كار باشد كه گمان كند صاحبش راضى نيست .
( 737 ) در زمين بسيار وسيعى كه از آبادى دور و چراگاه حيوانات است نماز خواندن و نشستن و خوابيدن اشكال ندارد مگر اين كه انسان بداند و يا نشانه هايى

146