( 24 ) اگر عين نجس مانند خون به آبى كه بيشتر از كر است برسد و بو يا رنگ يا مزه قسمتى از آن را تغيير دهد ، چنانچه مقدارى كه تغيير نكرده كمتر از كر باشد تمام آب نجس مىشود . و اگر به اندازه كر يا بيشتر باشد ، فقط مقدارى كه بو يا رنگ يا مزه آن تغيير كرده نجس است .
( 25 ) آب فواره اگر متصل به كر باشد ، آب نجس و هر متنجس را كه قابل تطهير با آب است پاك مىكند ، ولى اگر قطره قطره روى آب نجس بريزد ، آن را پاك نمىكند ، مگر آن كه چيزى روى فواره بگيرند ، تا آب آن قبل از قطره قطره شدن به آب نجس متصل شود و بهتر اين است كه آب فواره با آن آب نجس ، مخلوط گردد .
( 26 ) اگر چيز نجس را زير شيرى كه متصل به كر است بشويند ، آبى كه از آن چيز مىريزد اگر متصل به كر باشد و بو يا رنگ يا مزه نجاست نگرفته باشد و عين نجاست هم در آن نباشد ، پاك است .
( 27 ) اگر مقدارى از آب كر يخ ببندد و باقى آن به قدر كر نباشد ، چنانچه نجاست به آن برسد نجس مىشود ، و هر قدر از يخ هم آب شود نجس است .
( 28 ) آبى كه به اندازه كر بوده ، اگر انسان شك كند كه از كر كمتر شده يا نه ، مثل آب كر است ، يعنى نجاست را پاك مىكند در صورتى كه تفاوت بين آبى كه الان هست و آنچه قبلا بوده كم باشد ، و اگر نجاستى هم به آن برسد نجس نمىشود . اما آبى كه كمتر از كر بوده و انسان شك دارد به مقدار كر رسيده يا نه ، حكم آب كر را ندارد .
( 29 ) كر بودن آب به سه راه ثابت مىشود :
1 - خود انسان يقين كند يا اطمينان داشته باشد بنابر اظهر .
2 - دو مرد عادل خبر دهند .
3 - كسى كه آب در اختيار او است بگويد آب كر است . مثلا صاحب منزل بگويد :
حوض منزل كر است .

13