" احكام غسل " ( 371 ) در غسل ارتماسى بايد تمام بدن پاك باشد مگر اين كه در آن واحد هم بدن پاك شود و هم غسل انجام گيرد ، و در غسل ترتيبى پاك بودن تمام بدن لازم نيست ، و اگر تمام بدن نجس باشد و هر قسمتى را پيش از غسل دادن آن قسمت آب بكشد كافى است . ولى پاك بودن تمام بدن قبل از شروع در غسل مطلقا ، موافق احتياط است .
( 372 ) اگر در غسل مقدارى از بدن نشسته بماند غسل باطل است ولى شستن جاهايى از بدن كه ديده نمىشود ، مثل داخل گوش و بينى واجب نيست .
( 373 ) جايى را كه شك دارد از ظاهر بدن است يا از باطن آن ، شستن آن لازم نيست ولى احتياط در شستن است .
( 374 ) چيزى را كه مانع رسيدن آب به بدن است ، بايد بر طرف كند .
( 375 ) اگر موقع غسل شك كند كه چيزى كه مانع از رسيدن آب باشد ، در بدن او هست يا نه ، بايد بنا بر احوط وارسى كند تا مطمئن شود كه مانعى نيست . و اگر وارسى نكرد و پس از غسل معلوم شد مانعى نبوده و قصد قربت داشته ، غسل صحيح است .
( 376 ) لزوم شستن موهاى كوتاه كه پوست از لاى آنها ديده مىشود در موقع غسل كردن خالى از قوت نيست ولى موهاى بلند لازم نيست .
( 377 ) تمام شرطهايى كه براى صحيح بودن وضو گفته شد ، مثل پاك بودن آب ، در صحيح بودن غسل هم شرط است . ولى در غسل لازم نيست بدن را از بالا به پايين بشويد ، اما در ترتيبى احوط است ، و نيز در غسل ترتيبى لازم نيست بعد از شستن هر قسمت فورا قسمت ديگر را بشويد ، بلكه اگر بعد از شستن سر و گردن مقدارى صبر كند و بعد طرف راست را بشويد و بعد از مدتى طرف چپ را بشويد اشكال ندارد .
( 378 ) كسى كه نمىتواند از بيرون آمدن بول و غائط خوددارى كند ، اگر به

76