دهد ، بايد از وقتى كه با او نزديكى كرده ، تا سه ماه از نزديكى با او خود دارى نمايد و بعد او را طلاق دهد .
( 2001 ) طلاق بايد به صيغه عربى صحيح خوانده شود ، و اگر خواندن به عربى صحيح ممكن نبود ، با ساير زبانها به صورت صحيح بايد خوانده شود ، و اگر به عربى مىتواند بخواند ولى عربى صحيح را نمىداند ، احتياط در اين است كه هم به عربى غير صحيح و هم به لغت صحيح كسى كه صيغه طلاق را مىخواند خوانده شود ، و بايد دو مرد عادل صيغه طلاق را بشنوند ، و اگر خود شوهر بخواهد صيغه طلاق را بخواند و اسم زن او مثلا فاطمه باشد بايد بگويد : " زوجتي فاطمة طالق " يعنى : " زن من فاطمه رها است " ، و اگر ديگرى را وكيل كند ، آن وكيل بايد بگويد :
" زوجة موكلي فاطمة طالق " .
( 2002 ) كسى كه قدرت خواندن صيغه طلاق ندارد ، مثل گنگ و لال ، همين كه اشاره او يقينا به طلاق باشد كافى است ، و هم چنين است نوشته اى كه مقصود از آن انشاء طلاق باشد .
( 2003 ) طلاق دادن مكروه است ، و طلاق دادن زنى كه در حال بيمارى است ، كراهتش شديدتر است .
( 2004 ) متعه يعنى عقد غير دائم ، طلاق ندارد بنا بر اين شاهد گرفتن و پاك بودن زن از حيض لازم نيست و جدايى آن بدين صورت است كه مدت عقد تمام شود يا مرد بگويد : " باقى مدت عقد را بخشيدم " .
عده طلاق ( 2005 ) زنى كه نه سالش تمام نشده يا زن يائسه ، اگر چه شوهر با او نزديكى كرده باشد عده ندارد ، و بعد از طلاق مىتواند فورا شوهر كند .
( 2006 ) زنى كه نه سالش تمام شده و يائسه نيست ، اگر شوهر با او نزديكى كند و طلاقش دهد ، بعد از طلاق بايد عده نگاه دارد ، يعنى بعد از آن كه در پاكى طلاقش داد ، به قدرى صبر كند كه دو بار ، حيض ببيند و پاك شود ، و همين كه حيض سوم را

397