( 1579 ) انسان اگر چه مخارج افراد تحت تكفل خود را از مال حرام بدهد ، بايد فطره آنان را از مال حلال بدهد .
( 1580 ) اگر انسان كسى را اجير نمايد و شرط كند كه مخارج او را بدهد در صورتى كه به شرط خود عمل كند و اجير نان خور او حساب شود ، بايد فطره او را هم بدهد .
( 1581 ) اگر كسى بعد از غروب شب عيد فطر بميرد ، بايد فطره او و افراد تحت تكفل او را از مال او بدهند ، ولى اگر پيش از غروب بميرد ، واجب نيست فطره او و خانواده اش را از مال او بدهند .
مصرف زكات فطره ( 1582 ) اگر زكات فطره را به يكى از هشت مصرفى كه سابقا براى زكات گفته شد برسانند ، بنا بر اظهر كافى است ، ولى احتياط در آن است كه فقط به فقراى شيعه بدهند .
( 1583 ) بنا بر اظهر جايز است زكات فطره را به فقير مستضعف ، يعنى كسى كه نه اهل ولايت است و نه دشمن شيعه ، بدهند .
( 1584 ) اگر طفل شيعه اى فقير باشد ، انسان مىتواند فطره را به مصرف او برساند ، يا به وسيله دادن به ولى طفل ، ملك طفل نمايد .
( 1585 ) به يك فقير نبايد بيشتر از مخارج سالش فطره بدهند و بنابر احتياط واجب كمتر از يك صاع ( تقريبا سه كيلو ) نيز فطره ندهند .
( 1586 ) مستحب است در دادن زكات فطره ، خويشان فقير را بر ديگران مقدم دارد و بعد همسايگان فقير را و بعد اهل علم فقير را ، ولى اگر ديگران از جهتى برترى داشته باشند ، مستحب است آنها را مقدم بدارد .

307