" احكام مسجد " ( 742 ) بنا بر اظهر ، در قرار دادن مكانى به عنوان مسجد ، صيغه وقف لازم نيست بلكه هر عملى كه دلالت بر آن كند كافى است ، اگر چه به كار بردن لفظ در ايجاب آن ، و تلفظ به وقفيت به عنوان مسجديت احوط است . و هم چنين در قبول متولى يا حاكم شرع ، واظهر اعتبار قصد قربت است در وقف مسجد ، و كافى است كه با نيت و اراده بگويد : " جعلته مسجدا لله " ومسجديت را اعلام كند ، به معنايى كه در عرف مسلمين معمول است ( در مقابل مسجد به معناى لغوى ) ، و در قبضش كافى است يك نفر كه نمازش محكوم به صحت باشد با اذن واقف در آن جا نماز بخواند ، واقرب ترتيب آثار مسجديت است بر مساجد مخالفين ، در صورتى كه محكوم به كفر نباشند ، و كليساها و كنيسه ها در جهت حصول تقرب مانند مساجد مخالفين است ولى در ساير جهات محل تأمل است .
( 743 ) نجس كردن زمين ، سقف ، بام ، ظاهر و باطن مسجد حرام است و هر كس بفهمد كه نجس شده است بايد فورا نجاست آن را بر طرف كند ، و احتياط واجب آن است كه طرف بيرون ديوار مسجد را هم نجس نكنند و اگر نجس شود نجاستش را بر طرف نمايند مگر آن كه واقف آن را جزء مسجد قرار نداده باشد . و بنا بر احوط كافر نبايد وارد مساجد مسلمين شود .
( 744 ) گذاشتن لباس نجس و ساير چيزهاى نجس و متنجس در مسجد ، در صورتى كه نجاست آن به مسجد سرايت نكند و موجب بى احترامى به آن نباشد ، مانعى ندارد .
( 745 ) بنا بر احتياط واجب مسجد را به طلا نبايد زينت نمايند و هم چنين نبايد صورت چيزى را نقاشى كنند و بكشند ، مخصوصا چيزهايى كه مثل انسان و حيوان روح دارد ، كه در غير مسجد هم اشكال دارد ، و احتمال دارد نماز خواندن در اين مساجد هم مكروه باشد ، ولى نوشتن قرآن و احاديث صحيحه در مسجد مانعى ندارد .

148