مسأله 2539 - اگر زنى كسى را وكيل كند كه مهر او را به شوهرش ببخشد و شوهر همان كس را وكيل كند كه زن را طلاق دهد ، چنانچه مثلا اسم شوهر محمد و اسم زن فاطمه باشد كيل ، صيغه طلاق را اين طور مىخواند : عن موكلتى فاطمة بذلت مهرها لموكلى محمد ليخلعها عليه . پس از آن بدون فاصله مىگويد : زوجة موكلى خالعتها على ما بذلت هى طالق . و اگر زنى كسى را وكيل كند كه غير از مهر چيز ديگرى را به شوهر او ببخشد كه او را طلاق دهد ، وكيل بايد بجاى كلمه مهرها آن چيز را بگويد مثلا اگر صد تومان داده بايد بگويد : بذلت مأة تومان .
طلاق مبارات مسأله 2540 - اگر زن و شوهر يكديگر را نخواهند و زن مالى به مرد بدهد او را طلاق دهد ، آن طلاق را مبارات گويند .
مسأله 2541 - اگر شوهر بخواهد صيغه مبارات را بخواند ، چنانچه مثلا اسم زن فاطمه باشد بايد بگويد : با رأت زوجتى فاطمة على مهرها فهى طالق - يعنى مبارات كردم زنم فاطمه را در مقابل مهر او پس او رهاست - و اگر ديگرى را وكيل كند ، وكيل بايد بگويد : بارأت زوجة موكلى فاطمة على مهرها فهى طالق و در هر دو صورت اگر بجاى كلمه على مهرها - بمهرها بگويد اشكال ندارد .
مسأله 2542 - صيغه طلاق خلق و مبارات بايد به عربى خوانده شود ولى اگر زن براى آن كه مال خود را به شوهر ببخشد مثلا به فارسى بگويد : براى طلاق ، فلان مال را به تو بخشيدم اشكال ندارد .
مسأله 2543 - اگر زن در بين عده طلاق خلع ، يا مبارات از بخشش خود بر گردد ، شوهر مىتواند رجوع كند و بدون عقد دوباره او را زن خود قرار دهد .

503